Τρίτη 23 Απριλίου 2013

ΤΩΡΑ ΘΑ ΜΑΣ ΠΥΡΟΒΟΛΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ...

Χαμός στη Μανωλάδα του νομού Ηλείας. 
Το απόγευμα της Τετάρτης 17 Απρίλη, περίπου 200 μετανάστες εργάτες γης (εργαζόμενοι για μεγάλους γαιοκτήμονες φραουλοπαραγωγούς) απαίτησαν τα δεδουλευμένα μηνών από τους επιστάτες. Το αίτημά τους έπεσε στο κενό, οπότε διαμαρτηρήθηκαν. Σαν απάντηση οι επιστάτες όπλισαν και άρχισαν να πυροβολούν τραυματίζοντας δεκάδες απ' αυτούς σε ζωτικά όργανα, κάποιους απ' αυτούς σοβαρά. 

Αντιμετώπισαν τους εργαζόμενους σαν λεμόνια: τα στύβουμε καλά και μετά τα πετάμε.
Δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό (όπως θα ήθελαν κάποιοι να μας πείσουν). Ο εργαζόμενος, ο εργάτης, ο μισθωτός βιώνει επιθέσεις καθημερινά με ποικίλους τρόπους, όταν αμφισβητεί το κέρδος της εργοδοσίας (δηλαδή το κλέψιμο του αποτελέσματος της δουλειάς του από αυτήν):

Δεκάδες εργατικά ατυχήματα συμβαίνουν κάθε χρόνο, πολλές είναι οι περιπτώσεις εκδικητικών απολύσεων από την εργοδοσία σε όσους παλεύουν για τα εργασιακά τους δικαιώματα, για αξιοπρεπή επιβίωση, για όσους ζητούν το αυτονόητο (να πληρώνονται), για όσους γενικά αγωνίζονται για τη ζωή τους. Δολοφονικές εργοδοτικές επιθέσεις έχουν ξανασυμβεί (ας μην ξεχνάμε την περίπτωση της καθαρίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα που είχε δεχτεί επίθεση με βιτριόλι στο πρόσωπο με αποτέλεσμα να καταστραφεί η ζωή της). Ας μην ξεχνάμε την δικαστική καταδίκη (3 χρόνια φυλάκιση με 8μηνη αναστολή) στους εργολαβικούς καθαριστές του ΑΠΘ που απεργούσαν και έκαναν κατάληψη στο κτίριο της Διοίκησης, επειδή τόλμησαν να απαιτήσουν να πληρώνονται για τη δουλειά τους. Να θυμηθούμε τους χαλυβουργούς και την 9μηνη απεργία τους που έσπασε από την επίθεση των ΜΑΤ. Ακόμα να θυμίσουμε πως στη Μανωλάδα είχαν ξανασυμβεί ανάλογα περιστατικά:

Υπάρχουν καταγεγραμμένες περιπτώσεις και μαρτυρίες των ίδιων των μεταναστών εργατών γης πως σε περίπτωση που χαλάρωναν την ώρα της δουλειάς, τους χτυπούσαν και τους απειλούσαν με όπλα και μάλιστα πολλές φορές πυροβολούσαν στον αέρα για εκφοβισμό. Τον Απρίλη του 2008, είχε  πραγματοποιηθεί νυχτερινή επιδρομή στα σπίτια εκατοντάδων μεταναστών εργατών γης - απεργούσαν για καλύτερα μεροκάματα - με καραμπίνες, πιστόλια, ρόπαλα και σιδερολοστούς, χτυπώντας τους και απειλώντας πως θα τους σκοτώσουν σε περίπτωση που δεν τερματιστεί η απεργία. Είχαν επιτεθεί ακόμα και σε στελέχη του ΠΑΜΕ που είχαν εκφράσει την συμπαράστασή τους στους εργάτες. Τον Ιούνη του 2009 μεγαλοαγρότες, με την υποψία και μόνο ότι δύο Μπαγκλαντεσιανοί εργάτες γης εμπλέκονται στην κλοπή αρνιών από τα κοπάδια τους, τους ξυλοφόρτωσαν, τους έδεσαν πίσω από το μηχανάκι τους και τους διαπόμπευαν στους κεντρικούς δρόμους της Μανωλάδας. Μάλιστα, ένας εκ των επιστατών του αφεντικού που πυροβόλησε σε βάρος των μεταναστών εργατών είναι ο ίδιος που τον περασμένο Αύγουστο του 2012, είχε δέσει στο αγροτικό και έσερνε στους δρόμους της Μανωλάδας έναν Αιγύπτιο μετανάστη επειδή έκανε το «λάθος» να ζητήσει τα δεδουλευμένα του.

Βγάζουμε λοιπόν το συμπέρασμα ότι η επίθεση στον εργαζόμενο είναι στην πραγματικότητα καθημερινή και συμβαίνει με διάφορες μορφές (μειώσεις μισθών, απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία, απειλές, κλίμα τρομοκρατίας, εκδικητικές απολύσεις, βίαιο σπάστιμο απεργιών, χώρια φυσικά από την δεδομένη και έμφυτη στον καπιταλισμό εκμετάλλευση). Οπότε ας αφήσουν τα κροκοδείλια δάκρυα όσοι εντελώς υποκριτικά χτυπιούνται για την αδικία που συνέβη στην Μανωλάδα, αλλά που κατά τα άλλα θεωρούν θεμιτή την (με άλλες μορφές) επίθεση στον εργαζόμενο. Στην περίπτωση της Μανωλάδας μιλάμε για την ίδια κατάσταση σε πιο οξυμένη μορφή. Ο μετανάστης είναι έτσι κι αλλιώς πάντα πιο εύκολος στόχος. Ποιος μας λέει όμως ότι τέτοια φαινόμενα δεν θα πολλαπλασιαστούν και δεν θα στραφούν όπλα εναντίον Ελλήνων εργαζομένων που διεκδικούν και μάχονται για μια καλύτερη ζωή; Όσο βαθαίνει η κρίση, όσο οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις επιχειρήσεις οξύνονται, όσο το κέρδος της επιχείρησης εξασφαλίζεται πιο δύσκολα, τόσο η επίθεση στον εργαζόμενο θα εντείνεται και τόσο πιο βίαια θα καταστέλλεται η προσπάθειά του να σηκώσει κεφάλι. Ο καπιταλισμός έχει φτάσει στο τέλος του, γι' αυτό γίνεται πιο αντιδραστικός. Γι' αυτό ας μην έχουμε αυταπάτες ότι η περίπτωση της Μανωλάδας αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Δεν είναι...

Κάποιοι ίσως να αναρωτιούνται "τι κάνει το κράτος"; Μα φυσικά (άμεσα ή έμμεσα) στηρίζει ή έστω σιγοντάρει αυτές τις επιθέσεις (σε κάποιες περιπτώσεις συμβάλλει άμεσα σε αυτές). Πρόκειται για το κράτος (την οργάνωση εξουσίας δηλαδή) των μονοπωλίων, των μεγαλοεργοδοτών, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών, των εργολάβων, γι' αυτό και είναι δεδομένο ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα απ' αυτό. 

Αυτό που μπορούμε να περιμένουμε και που πρέπει να ενταθεί είναι να ενωθούμε, να οργανωθούμε: Έλληνες και ξένοι, ιδιωτικοί και δημόσιοι, εργαζόμενοι και άνεργοι, εργάτες, αργότες, φοιτητές, μαθητές, αυτοαπασχολούμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες, μικροεπιχειρηματίες, συνταξιούχοι και να παλέψουμε για τα συμφέροντά μας. Και η Λαϊκή Επιτροπή είναι εδώ γι' αυτόν ακριβώς το λόγο...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου