Κυριακή 31 Μαρτίου 2013

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ...

Του Γιώργου Σαρρή

Μπορείς να επιλέξεις...

Αν θα σου πάρουν ολόκληρο ή το μισό σου μεροκάματο. Αλλά όχι να δουλεύεις και να παίρνεις πίσω αυτό που προσφέρεις.

Αν θα δουλεύεις 2 ή 3 μέρες τη βδομάδα, 3 ή 5 μήνες το χρόνο (ή και καθόλου) χωρίς δικαιώματα, αλλά όχι να έχεις το δικαίωμα στη δουλειά.

Αν θα υποστείς ολοκληρωτική η μερική καταστροφή. Αλλά όχι να μην υποστείς καθόλου καταστροφή.

Αν το μέλλον σου θα είναι μαύρο ή γκρίζο. Αλλά όχι να ζήσεις ένα καλύτερο αύριο.

Αν θα σε γκρεμίσουν αργά ή αν απλά θα σε στήσουν εδώ και τώρα στα 6 μέτρα.

Αν θα ζήσεις μισή ζωή ή καθόλου. Αλλά όχι και να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή, όπως είναι δικαίωμά σου.

Αν θα σου πάρουν όλες τις καταθέσεις ή τις μισές. Αλλά όχι να έχεις το δικαίωμα να μη σε κλέβουν, όταν «υπάρχουν έκτακτες συνθήκες».

Μπορείς να επιλέξεις...

Αν θα γυρίσεις λίγες ή πολλές δεκαετίες πίσω, αλλά όχι αν θα βαδίσεις μπροστά απολαμβάνοντας όσα πέτυχε τόσους αιώνες η ανθρωπότητα στην επιστήμη, στην τεχνολογία, στα ανθρώπινα δικαιώματα.

Αν οι «προστάτες» που θα προσκυνάς θα είναι Ευρωπαίοι, Ρώσοι ή Αμερικάνοι καπιταλιστές, αλλά ποτέ να ζήσεις ελεύθερα κι ανεξάρτητα σε μια χώρα που θα τραβάει το δικό της δρόμο σε συνεργασία με άλλους λαούς.

Αν θα αγοράζεις φθηνά ή ακριβά γενόσημα, αν θα στέκεσαι με υπομονή στις ουρές άθλιων ιατρείων μιας ανύπαρκτης δημόσιας υγείας ή αν θα τρέχεις να βρεις δανεικά για κάποιο ιδιωτικό γιατρό, αλλά ποτέ να έχεις δικαίωμα στην υγεία και την ολοκληρωμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη το 2013!

Αν θα στείλεις τα παιδιά σου μέχρι το γυμνάσιο ή μέχρι το λύκειο, αλλά ποτέ πια να έχεις πραγματικά το δικαίωμα να τα μορφώσεις, όπως τους αξίζει.

Αν θα σέρνεσαι σακατεμένος ή δούλος και με σκυφτό κεφάλι, αλλά όχι να βαδίζεις όρθιος και περήφανος γι' αυτό που είσαι.

Αν θα «διασκεδάζεις» με  άθλια ή με πανάθλια πολιτιστικά σκουπίδια από αυτά που σου προσφέρουν οι οθόνες τους, αλλά όχι να μετέχεις κι εσύ στη δημιουργία ενός άλλου ανθρώπινου και δικού σου πολιτισμού, που να ακουμπάει στον τόσο μεγάλο πλούτο της Τέχνης που έχει παραχθεί στους αιώνες.

Μπορείς να επιλέξεις...

Ποιον από τους διπλανούς σου θα ανταγωνιστείς ή θα μισήσεις, αλλά όχι να σχεδιάσεις και να ονειρευτείς μαζί τους έναν καλύτερο κόσμο. Σε ποια ομάδα συνανθρώπων σου θα επιτεθείς, αρκεί να μην επιτίθεσαι σ' αυτούς που σπέρνουν το ρατσιστικό μίσος, αυτούς που χτίζουν τοίχους ανάμεσα σε ανθρώπους που υποφέρουν το ίδιο.

Αν θα πολεμήσεις σε ένα τοπικό ή σε ένα γενικευμένο πόλεμο, αλλά όχι να πολεμήσεις αυτούς που σου φέρνουν τους πολέμους στην πόρτα σου όλη την ώρα και να ζήσεις σε ένα κόσμο ειρηνικό και ανθρώπινο.

Είναι αλήθεια. Ο καπιταλισμός έχει πάντα ...επιλογές. Φριχτές επιλογές.

Κατάλαβέ το επιτέλους. Ο καπιταλισμός δεν είναι απλά επικίνδυνος και καταστροφικός. Είναι ο ίδιος ο κίνδυνος και η καταστροφή. Ο καπιταλισμός είναι για τους καπιταλιστές, δεν είναι για σένα.

Τσάκισέ τον και σχεδίασε άλλη πορεία. «Δεν υπάρχει ούριος άνεμος για εκείνον που δεν ξέρει που πάει».

Ο σοσιαλισμός είναι η μόνη επιλογή. Είναι όσο ποτέ αναγκαίος.

Μπορείς πραγματικά. Να διαλέξεις και να παλέψεις. 

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

ΚΕΡΔΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΕΗ, ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ

Πρόκληση τα κέρδη της ΔΕΗ για το 2012, την ώρα που τα λαϊκά νοικοκυριά στενάζουν κάτω από το βάρος του άδικου και απάνθρωπου χαρατσιού καθώς και τις αλλεπάλληλες ανατιμήσεις στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος. 

Σύμφωνα με τα ετήσια αποτελέσματα που ανακοίνωσε ο όμιλος, τα καθαρά κέρδη της ΔΕΗ ανήλθαν στα 30,5 εκατ. ευρώ το 2012. 

Ο κύκλος εργασιών του ομίλου παρουσίασε αύξηση 8,6% την ώρα που η συνολική μισθοδοσία, συμπεριλαμβανομένης και της μισθοδοσίας που κεφαλαιοποιείται, μειώθηκε κατά 178,8 εκατ. ευρώ (-14,3%) σε σχέση με το 2011.

Κερδοφόρα ήταν και η πορεία των θυγατρικών εταιρειών ΔΕΔΔΗΕ ΑΕ, ΑΔΜΗΕ ΑΕ. και ΔΕΗ Ανανεώσιμες ΑΕ, που παρουσίασαν κέρδη προ φόρων 29,4 εκατ. ευρώ, 35,7 εκατ. ευρώ και 9,9 εκατ. ευρώ αντίστοιχα.

Υπενθυμίζεται πως σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, περίπου 30.000 διακοπές ρεύματος γίνονται κάθε μήνα σε όλη τη χώρα εξαιτίας της αδυναμίας των λαϊκών νοικοκυριών να πληρώσουν τους λογαριασμούς, ενώ την ίδια ώρα μισθοί και συντάξεις μειώνονται και η ανεργία καλπάζει.

(Πηγή: 902.gr)

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

ΚΡΥΦΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ: ΧΑΡΤΑΕΤΟΙ ΜΕ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΡΑΪΧ

 Η Χρυσή Αυγή, εκτός από την «έγκυρη» ελληνική ιστορία που επιφυλάσσει στα μικρά παιδιά με τα «κρυφά σχολειά» που πρόσφατα εγκαινίασε, διοργανώνει παράλληλα και «παιδικά εργαστήρια» κατασκευής χαρταετών για να «διδάξουν», όπως λένε οι συναγωνιστές, «στα παιδιά την παραδοσιακή μέθοδο κατασκευής χαρταετού, που τη μάθαιναν τα ελληνόπουλα από πατεράδες και παππούδες κάθε χρόνο».

Όλα πολύ ωραία και καλά ως εδώ, μόνο που τέτοιους χαρταετούς, σαν αυτόν που κρατάει το άτυχο παιδάκι δεξιά στην ανωτέρω εικόνα, δεν έχει διδάξει κανείς πατέρας ή παππούς για να τον φτιάχνουν τα παιδιά του, εκτός και αν αυτός ήταν συνεργάτης των Γερμανών ναζί ή γενικότερα υπέρμαχος της ναζιστικής Γερμανίας. Γιατί η σημαία εν είδει χαρταετού που κρατάει αυτό το άτυχο παιδί, δεν είναι άλλη από τη σημαία του Γερμανικού Ράιχ, της οποίας τα χρώματα επέλεξε κατά ομολογία του και ο ίδιος ο Χίτλερ όταν φιλοτεχνούσε τη γνωστή ναζιστική σημαία του Γ΄ Ράιχ με τον αγκυλωτό σταυρό. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια σημαία χρησιμοποιεί σήμερα και το ναζιστικό γερμανικό κόμμα NPD.


Όταν λοιπόν η Χρυσή Αυγή στα «παιδικά της εργαστήρια» διδάσκει την κατασκευή χαρταετών με σημαίες του Γερμανικού Ράιχ, και ο πλέον δύσπιστος πια μπορεί να φανταστεί το είδος της «ελληνικής ιστορίας» που πρόκειται να διδάξει στα κακόμοιρα παιδάκια που θα έχουν την ατυχία να λάβουν μέρος στα μαθήματα των χρυσαυγίτικων «κρυφών σχολειών».
Αναδημοσίευση από τον "ΟΙΚΟΔΟΜΟ"

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟΣ

Του Προκόπη Κωφού
Τμήμα Χημείας ΑΠΘ

Οι ηγεσίες των χωρών της Ευρώπης και οι υπεύθυνοι στο Euro Group δεν είναι όπως λένε στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ούτε «ανόητοι», ούτε «αλμπάνηδες», ούτε «κατώτεροι των περιστάσεων», ούτε «συμμορία εκβιαστών», ούτε αδαείς και άσχετοι που κάνουν «λάθη» και «σφάλματα». Απλά, ασκούν μια πολιτική που υπαγορεύεται από την κατάσταση που αντιμετωπίζουν. Προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση που υπήρξε ποτέ με το μοναδικό τρόπο που είναι γι αυτούς διαθέσιμος στα πλαίσια του συστήματος, προς όφελος του κεφαλαίου και των μονοπωλίων και σε βάρος των εργαζομένων και των λαών. Όμως, η καπιταλιστική κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί εντός του συστήματος και το μέγιστο που μπορούν να καταφέρουν είναι να δώσουν μια παράταση, μεγαλύτερη ή μικρότερη, στο μέγιστο πρόβλημα της καπιταλιστικής κρίσης.

Η περίπτωση της Κύπρου, που έφτασαν στο σημείο να επιχειρούν βίαιη μεταφορά των κεφαλαίων των τραπεζικών καταθέσεων από τους μεν στους δε, δεν είναι τυχαίο βέβαια πως οι μεν είναι κατά κύριο λόγο μικροί καταθέτες ή ξένο κεφάλαιο, π.χ. ρωσικό, δεν αποδεικνύει πως είναι ανόητοι ή δεν ξέρουν τι τους γίνεται, αλλά πως η εξέλιξη της καπιταλιστικής κρίσης και η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί επιβάλλει ακόμα και τέτοια μέτρα, που μπορεί να θεωρηθεί πως παραβιάζουν θεμελιώδεις αρχές του ίδιου του συστήματος. Γίνεται πλέον πιο φανερό πως οι ανταγωνισμοί, ποιος θα χάσει λιγότερα και ποιος θα επιβιώσει της καπιταλιστικής κρίσης, βρίσκονται σε επικίνδυνα επίπεδα.

Η ερμηνεία πως η Γερμανία μαζί με κάποιες αναπτυγμένες χώρες του βορρά επιβάλλουν τις πολιτικές τους υπέρ των συμφερόντων τους σε βάρος των χωρών του νότου είναι παραπλανητική. Η Γερμανία και οι άλλες χώρες που φαίνεται να μην αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα προβλήματα βρίσκονται κι αυτές στη δίνη της καπιταλιστικής κρίσης και απλά το προβάδισμα που έχουν στην παραγωγή τα μονοπώλιά τους, τους δίνει τη δυνατότητα να μεταφέρουν συνέπειες της κρίσης στους ασθενέστερους, για να καταστραφούν πρώτα οι ασθενέστεροι και τα κεφάλαιά τους. Έπεται όμως και η δική τους σειρά και θα ακολουθήσει και η Κίνα και οι υπόλοιπες «αναπτυσσόμενες»!

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια του ίδιου του καπιταλισμού και ξεπερνιέται μόνο με την καταστροφή των συσσωρευμένων κεφαλαίων που δεν μπορούν να αναπαραχθούν. Οι αποφάσεις για την Κύπρο, ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που θα αναιρεθούν, δείχνουν πως η καπιταλιστική κρίση βαίνει με γοργό ρυθμό προς τη φυσιολογική της κατάληξη, τη δραστική καταστροφή των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων, τον πόλεμο! Ο πόλεμος θα «λύσει» όλα τα προβλήματά τους, θα επικρατήσουν οι ισχυρότεροι, θα αρπάξουν τα πετρέλαια, το αέριο, το χρυσό και όλο τον πλούτο της υδρογείου, για να αρχίσει πάλι η ανάπτυξη μέσα από τα ερείπια. Άλλος δρόμος στα πλαίσια του καπιταλισμού δεν υπάρχει! Και άλλος δρόμος για τους λαούς δεν υπάρχει, παρά να ανατρέψουν τον καπιταλισμό και να οικοδομήσουν το σοσιαλισμό!

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

OI ΑΘΛΗΤΕΣ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥ ΛΑΟΥ

Με αφορμή το ναζιστικό χαιρετισμό του ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Γ. Κατίδη, παραθέτουμε δύο κείμενα που δημοσιεύτηκαν κατά καιρούς στο διαδίκτυο όπου αναδεικνύεται το αγωνιστικό φρόνημα των ποδοσφαιριστών σε δύσκολες στιγμές της ιστορίας της χώρας μας

Πρώτο κείμενο:

Ιστορίες από την Κατοχή

 28ης Οκτωβρίου 1940. Τότε που χιλιάδες Έλληνες, με τη δική τους αντίσταση, έφεραν σε δύσκολη θέση τους Γερμανούς και Ιταλούς κατακτητές στη μάχη για την ελευθερία και την ανεξαρτησία. Ο αθλητισμός και ιδιαίτερα το ποδόσφαιρο, έδινε τότε την δική του μάχη, έστω και αν αναγκαστικά λόγω πολέμου, το πρωτάθλημα είχε διακοπεί.
  Για την ακρίβεια μάλιστα η διοργάνωση του 1940-41 δεν έγινε ποτέ (όπως και οι επόμενες για μια πενταετία), αφού δεν ολοκληρώθηκαν καν τα τοπικά πρωταθλήματα που αποτελούσαν (μέχρι και την γέννηση της A’ εθνικής) τον προάγγελο της τελικής φάσης κάθε διοργάνωσης. Στη Αθήνα διεκόπη το 15ο τοπικό πρωτάθλημα και στη Θεσσαλονίκη το 14ο.

Τελευταίο παιχνίδι ο Άρης 

  Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, το τελευταίο (ή ένα από τα τελευταία) παιχνίδι που διεξήχθη παραμονές της 28ης Οκτωβρίου ήταν ο αγώνας του Άρη με την ΜΕΝΤ για το τοπικό πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης με τους «κίτρινους» να επικρατούν με 4-0 στις 27 Οκτωβρίου του 1940.
  Ακόμα και στις εξέδρες το θέμα συζήτησης ήταν τα σύννεφα του πολέμου που είχαν ήδη αρχίσει να μαζεύονται απειλητικά πάνω και από την χώρα μας. Πράγματι μια μέρα μετά, ο χειρότερος εφιάλτης έγινε πραγματικότητα και φυσικά το ποδόσφαιρο πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Μάλιστα μιας και ο λόγος για τον Άρη, ο πρόεδρος της ομάδας Μάνθος Ματθαίου έχασε κατά τη διάρκεια του πολέμου τη ζωή του από ιταλικά βομβαρδιστικά αεροπλάνα. Για αυτό και η κατάκτηση του τίτλου, του πρώτου μεταπολεμικού Πρωταθλήματος, το 1946, από τον Άρη πανηγυρίστηκε έξαλλα από τους φίλους της ομάδας σε μια ιδιαίτερα συγκινητική ατμόσφαιρα.
  Ανάλογες στιγμές έζησαν φυσικά και οι υπόλοιπες ομάδες, αφού θα πρέπει να επισημάνουμε ότι όλα τα γήπεδα επιτάχθηκαν από τους επίδοξους κατακτητές και χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες ή ακόμα και ως νοσοκομεία!
Μάλιστα ένα από τα πιο περιζήτητα ήταν η «Λεωφόρος Αλεξάνδρας», δεδομένου ότι μόλις δύο χρόνια νωρίτερα είχαν τοποθετηθεί και προβολείς (είχαν έρθει από τις ΗΠΑ) και είχε εξαιρετικό φωτισμό.

  Από εκεί μάλιστα ξεκίνησε την άνοιξη του 1942 μια από τις μεγαλύτερες αντιπολεμικές διαδηλώσεις κατά τη διάρκεια της κατοχής, όταν 15.000 και πλέον φίλοι του ποδοσφαίρου, που είχαν συγκεντρωθεί να παρακολουθήσουν το φιλικό (έμεινε στην ιστορία ως το «Αντιστασιακό ντέρμπι») Παναθηναϊκού-ΑΕΚ, μπήκαν στο γήπεδο, ξήλωσαν τις ξύλινες εξέδρες, τα δοκάρια τα πάντα και στη συνέχεια κατευθύνθηκαν προς την Ομόνοια όπου διαδήλωσαν κατά των κατακτητών.
  Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αρχηγοί των δύο ομάδων (ο Τάσος Κρητικός για τον Παναθηναϊκό και ο Κλεάνθης Μαρόπουλος για την ΑΕΚ) είχαν ανέβει στην εξέδρα και είχαν εξηγήσει στους θεατές γιατί οι δύο ομάδες δεν ξεκινούσαν το ματς. Διότι ενώ σκόπευαν τα έσοδα να πάνε στο νοσοκομείο «Σωτηρία», που φιλοξενούσε και πολλούς αθλητές, οι οποίοι είχαν και αυτοί προβλήματα με τη φυματίωση, οι Γερμανοί τους το αρνήθηκαν.
Μάλιστα είχαν βάλει διαιτητή έναν Αυστριακό αξιωματικό των δυνάμεων κατοχής για να ελέγχει
καλύτερα την κατάσταση!

Σημείο αντίστασης η Λεωφόρος 

  Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής (Απρίλιος 1941 - Οκτώβριος 1944) το γήπεδο της Λεωφόρου είχε επιταχθεί. Μάλιστα οι Γερμανοί το χρησιμοποιούσαν για τους μεταξύ τους αγώνες ενώ είχαν λεηλατήσει και τις προθήκες τροπαίων. Οι περισσότεροι από τους ποδοσφαιριστές εντάχτηκαν σε μια ομάδα με την επωνυμία Στίβος για να μπορούν να δίνουν αγώνες και να εξασφαλίζουν ένα πιάτο φαγητό. Η διοικούσα που είχε συσταθεί στα χρόνια της κατοχής ήταν αυτή

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

21η ΜΑΡΤΙΟΥ - ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΑΛΕΙΨΗ ΤΩΝ ΦΥΛΕΤΙΚΩΝ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ

Μια συμβολή στο θέμα από το ΠΑΜΕ εκπαιδευτικών


Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.
Με αφορμή αυτό το γεγονός η 21η Μαρτίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων και του Ρατσισμού στην κοινωνία και την εκπαίδευση. Και η ημέρα αυτή, όχι επετειακά, αλλά ενταγμένη στην καθημερινή πάλη κατά ρατσιστικών και φασιστικών απόψεων και φαινομένων και των αιτιών που τις γεννούν, είναι μια ευκαιρία να ενισχυθούν ενέργειες για την προάσπιση των δικαιωμάτων όλων των παιδιών και την αποτροπή συμπεριφορών ρατσισμού και διακρίσεων.

Τι είναι ρατσισμός;

Ρατσισμός είναι ένα σύνολο αντιεπιστημονικών θεωριών που έχουν ως βάση τις αντιλήψεις, ότι είναι άνιση η φυσική και πνευματική αξία των ανθρώπινων «φυλών» και ότι οι διαφορές καταγωγής, χρώματος κτλ επιδρούν αποφασιστικά στον ανθρώπινο πολιτισμό και ιστορία.
Ο διαχωρισμός των ανθρώπων σύμφωνα με «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά» τους, ήταν ανέκαθεν αναπόσπαστο στοιχείο της ιδεολογίας της εκάστοτε εκμεταλλευτικής τάξης. Οι αντιλήψεις για την φυσική ανισότητα των ανθρώπων εμφανίζονται στην δουλοκτητική κοινωνία, όπου χρησίμευαν για να δικαιολογήσουν τις κοινωνικές διαφορές μεταξύ δουλοκτητών και δούλων. Στη φεουδαρχία οι «διαφορές αίματος» μεταξύ ευγενών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, καθαγιασμένες και καθορισμένες από την επίσημη εκκλησία, δικαιολογούσαν την ταξική ανισότητα. Στην εποχή της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου ο ρατσισμός δικαιολόγησε το ξερίζωμα εκατομμυρίων αφρικανών και στην άγρια εκμετάλλευση τους. Αποτέλεσε αναπόσπαστο στοιχείο της οικοδόμησης του αποικιοκρατικού συστήματος και της καταλήστευσης λαών.
Στην εποχή μας, ο ρατσισμός παίρνει νέες διαστάσεις. Η ένταση του ανταγωνισμού για την εκμετάλλευση νέων πλουτοπαραγωγικών πηγών, το μοίρασμα των αγορών, οδηγούν σε μία χωρίς προηγούμενο μερικές φορές, ένταση της καταπίεσης. Σε ένα σύστημα που σαπίζει, ο ρατσισμός καθαγιάζει και δικαιολογεί τη συστηματική προσπάθεια να διαιωνιστεί ο διαχωρισμός της κοινωνίας σε προνομιούχους-κυρίαρχους και σε υποδουλωμένους-κυριαρχούμενους. Χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για να διασπάσει την ενότητα της εργατικής τάξης, να αποπροσανατολίσει από τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων, να χτυπήσει το εργατικό κίνημα.

Ρατσιστικές αντιλήψεις και ιδεολογήματα.

Η θεωρία του πολυφυλετισμού υποστήριζε ότι υπάρχουν γενετικές διαφορές ανάμεσα στις διάφορες φυλές, ότι υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες φυλές και ότι ο πολιτισμός και η κουλτούρα είναι προνόμιο ορισμένων εξ αυτών.
Η αντίληψη σύμφωνα με την οποία η διάνοια και ο χαρακτήρας έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την κληρονομικότητα. Ακραία έκφραση της ο κοινωνικός δαρβινισμός, που υποστήριξε την υπεροχή των κληρονομικών ιδιοτήτων των κυριάρχων τάξεων σε αντιδιαστολή με τις εκμεταλλευόμενες και την ανάγκη ακόμα και υποχρεωτικής στείρωσης των ατόμων που «υστερούν» ή παρουσιάζουν παρεκκλίνουσες κοινωνικές συμπεριφορές.

Κριτική σε αυτές τις αντιλήψεις

Τα έθνη δεν προσδιορίζονται με κριτήρια φυλετικά-βιολογικά. Στο απίστευτο χωνευτήρι εθνοτήτων που ονομάζεται ανθρώπινη ιστορία, αποτελεί αστειότητα ο μύθος για φυλετική καθαρότητα των εθνών. Τα νέα επιστημονικά δεδομένα από το χώρο της ανθρωπολογίας και της γενετικής έδωσαν

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΡΑΤΣΙΣΜΟ 20/3

Ο Σύλλογος Γυναικών Ε' Διαμερίσματος σας προσκαλεί στην εκδήλωση-συζήτηση που διοργανώνει την Τετάρτη 20 Μαρτίου στις 6:30 μμ στα γραφεία του (Μυκηνών 17, Μπότσαρη με Δελφών) με θέμα το ρατσισμό, την αιτία του, τους λόγους διόγκωσής του και τα αποτελέσματά του.

ΕΚΔΗΛΩΣΗ-ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ Ε.ΣΥ.Ν. 20/3

ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ - Ε.ΣΥ.Ν

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΕ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΘΕΜΑ :

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΤΟ ΠΕΔΙΟ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.

Σε μια εποχή που οι κοινωνικές ανάγκες αυξάνονται ραγδαία ως αποτέλεσμα της πρωτόγνωρης κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, οι κυβερνήσεις προχωρούν στην ταχύτατη αποδόμηση του κοινωνικού κράτους. Στο στόχαστρο της πολιτικής διάλυσης των κοινωνικών δομών, αναπόφευκτα μπαίνουν και οι υπηρεσίες πρόληψης και απεξάρτησης.

Η εξάπλωση των ουσιών από τη μια και η υποχρηματοδότηση των προγραμμάτων από την άλλη δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα με θύματα τόσο τους εξαρτημένους όσο και τμήματα του πληθυσμού που καταφεύγουν στη χρήση ουσιών, σε μια προσπάθεια διαχείρισης μιας δυσβάσταχτης πραγματικότητας.

Με αφορμή και τις πρόσφατες εξελίξεις που έχουν να κάνουν με την αλλαγή του νομικού πλαισίου μέσω του νέου Νόμου «Περί Εξαρτησιογόνων Ουσιών», το παράρτημα του ΕΣΥΝ Θεσσαλονίκης καλεί σε ανοιχτή συζήτηση που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 20 Μαρτίου στις 19:00 στα γραφεία του Συλλόγου Οικογένειας και φίλων ΚΕΘΕΑ – ΙΘΑΚΗ, Συγγρού 4, 2ος όροφος.

Κεντρικοί ομιλητές:

Παναγιώτης Γεωργάκας, συντονιστής διευθυντής των προγραμμάτων «Αργώ» και «Ιανός» του ΨΝΘ
Φαίδωνας Καλοτεράκης, διευθυντής του ΚΕΘΕΑ στη Βόρεια Ελλάδα
Μέλη της επιστημονικής επιτροπής του ΕΣΥΝ

Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013

ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΑΘΗΝΑ ΚΑΙ Η ΑΠΑΤΗ ΤΩΝ ΑΝΑΔΙΑΡΘΡΩΣΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Του Προκόπη Κωφού
Τμήμα Χημείας ΑΠΘ

Πώς θα μπορούσε να προκύψει ένα τέτοιο σχέδιο σαν το «Αθηνά» που φιλοδοξεί να αναδιαρθρώσει την Ανώτατη Εκπαίδευση; Δεν θα έπρεπε να προκύψει από τη σύνθεση επιμέρους δεδομένων για τα Τμήματα, τις Σχολές και τα ΑΕΙ ή ΤΕΙ της χώρας; Δεν θα έπρεπε για παράδειγμα να έχουν ήδη καταγραφεί προβλήματα για τον τόπο που βρίσκονται, για τη λειτουργία τους, τη στελέχωσή τους, το ρόλο τους ως γνωστικών αντικειμένων και γενικά την επάρκεια και τη σκοπιμότητα ύπαρξής τους οι επιμέρους μονάδες πριν προταθεί η οποιαδήποτε αναδιάρθρωση, συγχώνευση ή κλείσιμό τους; Δεν είναι αυτονόητο πως αυτός που προτείνει μια οποιοδήποτε αναδιάρθρωση των ΑΕΙ-ΤΕΙ θα έπρεπε να συνοδεύει την πρόταση του με το συγκεκριμένο σχέδιο αναδιάρθρωσης που έχει προκύψει από τη μελέτη των επιμέρους δεδομένων από το οποίο προκύπτει η ανάγκη της αναδιάρθρωσης; Προηγείται η απόφαση για αναδιάρθρωση και μετά ακολουθεί το σχέδιο για να την κάνουμε; Μήπως θα έπρεπε να προηγηθεί ένα σχέδιο με βάση τα πραγματικά δεδομένα και με βάση το σχέδιο αυτό να προτείνεται η αναδιάρθρωση;
 
Τούτων δοθέντων, γιατί όλοι, υπουργείο, σύγκλητος ΑΠΘ, ΠΟΣΔΕΠ, διάφοροι συνάδελφοι στο «διάλογο του ΔΕΠ», ξεκινούν παίρνοντας ως δεδομένο, μάλλον δόγμα, πως πρέπει να γίνει αναδιάρθρωση; Και καλά, το υπουργείο τη δουλειά του κάνει, ξέρει αυτό, αλλά η σύγκλητος με βάση ποια πραγματικά δεδομένα αποφάσισε να συζητήσει συγκεκριμένες προτάσεις αναδιάρθρωσης στήνοντας μάλιστα και επιτροπή; Τα περίφημα κριτήρια για την αναδιάρθρωση, ακαδημαϊκότητα, επάρκεια και λοιπά, είναι δυνατόν να αναζητούνται εκ των υστέρων μετά την απόφαση για την αναδιάρθρωση; Η ανεκδιήγητη ΠΟΣΔΕΠ επίσης τι ήταν αυτό που ανακοίνωσε πριν λίγες μέρες; Τώρα «θα εξετάσει όλες τις παραμέτρους» μπας και προκύψει κάτι για να συμβάλει κι αυτή στο «τεράστιας σημασίας» τούτο θέμα; Και διάφοροι συνάδελφοι και «σύνδεσμοι» καθηγητών που έσπευσαν κι αυτοί να «επεξεργαστούν» θέσεις για αναδιάρθρωση, πώς αντιλήφτηκαν την αναγκαιότητά της; Άκουσαν υπουργούς να την αναγγέλλουν ή διάβασαν τις εισηγητικές εκθέσεις των νέων νόμων και βιάστηκαν να το πάρουν απόφαση αποδεχόμενοι το μοιραίο; Άκουσαν μήπως πως κάπου αλλού υπάρχουν ΤΕΙ που δεν έχουν φοιτητές ή δεν έχουν ΔΕΠ και δεν μπορούν να λειτουργήσουν και σκέφτηκαν πως κι εδώ, δεν μπορεί, όλο και θα υπάρχουν κάποια προβλήματα που πρέπει να τα εντοπίσουμε για να τα θεραπεύσουμε;
 
Από όλα τα παραπάνω προκύπτει πως η πρόταση για αναδιάρθρωση των ΑΕΙ καθώς προέκυψε εκ των έξω και εκ των άνω και όχι από εσωτερικές ανάγκες, που πρώτοι εμείς φυσικά θα εντοπίζαμε και θα εισηγούμασταν συγκεκριμένες αναδιαρθρώσεις, έρχεται για να προωθήσει άλλες σκοπιμότητες. Οι δε δικαιολογίες και τα «επιχειρήματα» που χρησιμοποιούν για να μας ξεγελάσουν είναι εντελώς έωλα. Λένε για παράδειγμα πως δεν είναι δυνατόν να έχουμε σχολές και τμήματα διάσπαρτα εδώ κι εκεί για να εξυπηρετούνται τοπικά συμφέροντα. Τότε που τα «έσπερναν» εδώ κι εκεί για να εξυπηρετήσουν τοπικά συμφέροντα, χρησιμοποιούσαν εντελώς αντίθετη ορολογία, έλεγαν πως κάνουν αποκέντρωση και αναζωογονούν την επαρχία και όλοι αυτοί που τώρα κόπτονται για τη διασπορά συμφωνούσαν μαζί τους. Το τωρινό «επιχείρημα» για τα «διάσπαρτα» τμήματα θα είχε ενδεχομένως αξία αν διατυπωνόταν τότε που γινόταν υποτίθεται το «κακό», αλλά ποιος θα τολμούσε να σταθεί αντίθετος με την «αποκέντρωση» αφού έτσι το έθεταν το θέμα; Μήπως και τώρα, ποιος από τους «πρόθυμους» θα ήταν αντίθετος στην αποκέντρωση αν το έθεταν και τώρα έτσι το ζήτημα;
 
Φυσικά, είτε έπρεπε είτε δεν έπρεπε να δημιουργηθούν, τα τμήματα, οι σχολές και τα πανεπιστήμια αυτά έγιναν και υπάρχουν και δημιουργήθηκαν έτσι πυρήνες γνώσης, επιστήμης και ακαδημαϊκότητας και σε κείνα τα μέρη. Με ποια λογική πρέπει τώρα να εξαλειφθούν; Ακόμα κι αν η επάρκειά τους υπολείπεται σε σχέση με άλλα τμήματα και σχολές, τι λέει η λογική των πραγμάτων πως πρέπει να γίνει; Να εξαλειφθούν και να πάνε χαμένα και όσα διατέθηκαν ή να αναβαθμιστούν; Το «επιχείρημα» πως ορισμένα από τα υπό εξάλειψη τμήματα έχουν περίεργα γνωστικά αντικείμενα και δεν χρειάζονται είναι τουλάχιστον μίζερο από τη σκοπιά αυτών που έχουν για σημαία της ανάπτυξης τις καινοτομίες και την επιχειρηματικότητα. Όσο περίεργο κι αν είναι ένα γνωστικό αντικείμενο, πιθανώς επειδή είναι εξειδικευμένο, δεν παύει να αντιστοιχεί σε επιστημονική γνώση και αν η υπάρχουσα αγορά δεν τους χρειάζεται αυτούς που έχουν αυτή τη γνώση, εδώ είναι η μιζέρια του «επιχειρήματος» που βλέπει στατικά την αγορά, μπορούν αυτοί οι ίδιοι οι πτυχιούχοι με τις γνώσεις που έχουν να την αλλάξουν την αγορά εισάγοντας και τη δική τους παράμετρο. Τα περί καινοτομίας και επιχειρηματικότητας που λέγονταν ξεχάστηκαν, γιατί τώρα και αυτό το θέμα τίθεται αλλιώς; Εμείς θα τους τα θυμίζουμε αυτά; Όταν παλιά δεν υπήρχαν ιχθυοτροφεία και προτείνονταν και ιδρύονταν τμήματα ιχθυοκαλλιέργειας αυτό δεν ήταν το σκεπτικό;
 
Η αναδιάρθρωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης λοιπόν που επιχειρούν δεν προκύπτει, όπως λένε για να μας εξαπατήσουν, ως ανάγκη εκ των ένδον για να αποκατασταθεί και να εξορθολογιστεί η δομή της με ακαδημαϊκά και επιστημονικά κριτήρια με σκοπό την ανάπτυξή της. Προκύπτει ως γενική εκ των άνω κατεύθυνση για να προωθήσουν την πολιτική τους που δεν είναι άλλη από την ιδιωτικοποίηση, την υποταγή στις ανάγκες της αγοράς και τη μετατροπή των τμημάτων, των σχολών και των ΑΕΙ-ΤΕΙ σε επιχειρήσεις! Αυτοί που νομίζουν πως όλα γίνονται αποκλειστικά για να εξοικονομηθούν πόροι, ας το σκεφτούν καλύτερα! Είναι αντιφατικό να θέλεις να αναπτυχθείς και να ξεπεράσεις τη χρεοκοπία σου και ταυτόχρονα να προσπαθείς να εξοικονομήσεις πόρους από την ανώτατη εκπαίδευση, που είναι ο μόνος τόσο σίγουρος παράγοντας που μπορεί να συμβάλει στο ξεπέρασμα του προβλήματός σου. Όχι, αυτό το λάθος δεν το κάνουν! Ξέρουν αυτοί τι θέλουν, αλλά έχοντας κι αυτοί μια γενική κατεύθυνση να υλοποιήσουν, που δεν προκύπτει από υπάρχοντα επιμέρους δεδομένα, έχουν κι αυτοί δυσκολίες να αποφασίσουν τι ακριβώς πρέπει να κάνουν και πώς ακριβώς πρέπει να προχωρήσουν τις αναδιαρθρώσεις τους, εξ ου και όλα αυτά τα περίεργα και αντιφατικά που υπάρχουν στην πρότασή τους. Ψάχνονται κι αυτοί, αλλά την πρόβα τους την έκαναν και αξιοποιώντας την εμπειρία τους από αυτή την πρώτη φάση θα περάσουν και στη δεύτερη και στην τρίτη!
 
Το ζητούμενο βεβαίως είναι εμείς τι πρέπει να κάνουμε! Έχουμε κανένα λόγο να δεχτούμε αυτά που προωθούν; Νομίζει κανείς πως αν είμαστε «καλά παιδιά» θα μας λυπηθούν και θα σταματήσουν να προωθούν αυτά που θέλουν να προωθήσουν; Μήπως πρέπει να εγκαταλείψουμε τις συζητήσεις μαζί τους, που μας κάνουν συνένοχους στην προώθηση των πολιτικών τους, και να βγούμε και να απορρίψουμε ξεκάθαρα τις αναδιαρθρώσεις τους και να διεκδικήσουμε τις δαπάνες που χρειάζονται για να λειτουργήσει και να αναπτυχθεί η Ανώτατη Εκπαίδευση; Αυτό είναι το πρόβλημα, ας μην κρυβόμαστε!
 

Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Σ.Ε.Τ.ΕΠ.Ε.



Ανακοίνωση Συνδικάτου Εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών-Επισιτιστικών Επιχειρήσεων Θεσσαλονίκης, Πιερίας, Χαλκιδικής:

Συνάδελφοι στο καζίνο-ξενοδοχείο της Hyatt,
Η ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΜΙΣΘΩΝ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Τα πρόσφατα γεγονότα που εξελίχτηκαν στο χώρο δουλειάς σου είναι χρήσιμα για εξαγωγή συμπερασμάτων για τις άρρηκτες σχέσεις εργοδοσίας και διοίκησης της «ένωσης προσωπικού». Προβληματίσου: Την ίδια στιγμή που συζητιέται η μείωση των μισθών, δηλαδή το πώς θα ζει ο εργαζόμενος,  το δ.σ της «Ένωσης» απαγορεύει στα μέλη και τη διοίκηση του «Συλλόγου εργαζομένων» να πάρουν μέρος στη γ.σ. της. Τυχαίο;
την ίδια στιγμή που παραχωρείται αίθουσα για την πραγματοποίηση γ.σ  της «Ένωσης» από την ίδια τη διεύθυνση, μέσα στον ίδιο το χώρο εργασίας, δε συμβαίνει το ίδιο όταν καλεί σε γ.σ ο «Σύλλογος εργαζομένων». Τυχαίο;
Την ίδια ώρα που η διοίκηση της «ένωσης» κλείνει την πόρτα σε μέλος της διοίκησης του Ε.Κ.Θ και στον πρόεδρο του κλαδικού Συνδικάτου εργατοϋπαλλήλων σε επισιτιστικές και τουριστικές επιχειρήσεις (που, άσχετα αν τους ψήφισαν και αντιπροσωπεύουν εκατοντάδες εργαζόμενους, ενοχλεί το ότι είναι στελέχη του Π.Α.ΜΕ), την ανοίγουν και στρώνουν κόκκινα χαλιά σε στελέχη της ΠΑΣΚΕ (που, άσχετα και αν κάτσανε και ξανακάτσανε στο τραπέζι του διαλόγου για να ξεπουλήσουν εργατικά δικαιώματα, είναι πάντα καλοδεχούμενοι). Οι συγκεκριμένοι καλεσμένοι μάλιστα αν και έξω δήλωναν μέλη της ΠΑΣΚΕ, όταν πήραν το λόγο, μίλησαν εκ μέρους της διοίκησης του Ε.Κ.Θ χωρίς βέβαια αυτή να έχει συνεδριάσει και να έχει πάρει απόφαση.
Την ίδια ώρα που ο «Σύλλογος εργαζομένων» παλεύει να σταματήσει κάθε διαπραγμάτευση έως ότου οι εργαζόμενοι ΣΥΝΟΛΙΚΑ  πάρουν απόφαση για τη στάση που θα κρατήσουν για το ζήτημα της διατήρησης μισθών, επιδομάτων και των θέσεων εργασίας, η «Ένωση προσωπικού» είναι αυτή που πρώτη και καλύτερη βάζει εμπόδια.
Συνδικαλιστές τύπου «ένωσης» δε θέλουν και δεν μπορούν να υπερασπίσουν τα δικαιώματά σου. Κύριος σκοπός τους είναι να αποπλανήσουν, να διασπάσουν τους εργαζόμενους, έβαζαν και βάζουν πλάτες ώστε να περνούν τα αντεργατικά μέτρα εργοδοσίας και κυβέρνησης.
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΑΙ, ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΚΟΡΟΙΔΕΨΟΥΝ

Συνάδελφοι στα Olympus Plaza,
ΠΑΙΖΟΝΤΑΙ ΒΡΩΜΙΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΗ ΣΟΥ
Η εργοδοσία θέλει να σας τσακίσει γι’ αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο να ξεμπερδεύει μια και καλή με το Σωματείο, για να είστε μόνοι, απροστάτευτοι. Δε δίστασε να χρησιμοποιήσει τον εκφοβισμό, την τρομοκρατία, ώστε να καταφέρει να υπογράψουν εργαζόμενοι εξώδικο ζητώντας τη διάλυση του Σωματείου.  Οι περισσότεροι από αυτούς που φαίνονται να υπογράφουν είτε δεν είναι καν μέλη του Σωματείου, είτε δε γνώριζαν καν για την υπογραφή τους.

Η εργοδοσία αναφέρεται σε ανθρώπους του μόχθου, που αγωνίζονται για μια αξιοπρεπή ζωή, σαν «κομματικούς παράγοντες». Οι «κομματικοί παράγοντες» στους οποίους αναφέρεται, είναι οι ίδιοι οι συνάδελφοί σας, που τους ζείτε καθημερινά δίπλα σας, που μοιράζεστε τα ίδια βάσανα και προβλήματα.
Είναι αυτοί που μπήκαν μπροστά ώστε να μην περάσουν οι ατομικές συμβάσεις, η εκ περιτροπής εργασία, οι απολύσεις. Είναι αυτοί που δε κιότεψαν, δε λογάριασαν τις επιπτώσεις και έδωσαν μάχη για το δίκιο όλων συνολικά των εργαζομένων στην επιχείρηση.
Το Σωματείο είναι βραχνάς για την εργοδοσία που θέλει να ακολουθεί την τακτική του διαίρει και βασίλευε, όπως έκανε τα προηγούμενα χρόνια. Μπροστά σ’ αυτήν την επιθυμία της είναι αδίστακτη.
Θα συνεχίσει να χτυπάει το Σωματείο, με βρώμικους τρόπους και μέσα, είτε με την τρομοκρατία, είτε με την ίδρυση αντισωματείου που θα εξυπηρετεί τα δικά της συμφέροντα, είτε με ψέματα και λάσπη για να διασπάσει τους εργαζόμενους.
Φάνηκαν εδώ και τα γρήγορα αντανακλαστικά του κράτους όταν είναι χτυπήσει τους εργάτες. Ενώ εκκρεμούν ένα σωρό δικαστήρια για εργατικές υποθέσεις, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το δικαστήριο που αφορά στη διάλυση του Σωματείου πραγματοποιείται σε λίγες μέρες.
ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗ ΧΑΡΗ. ΔΩΣΕ ΤΩΡΑ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΣΟΥ

Συνάδελφοι στο Ω3,
ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ! ΝΑ ΠΑΡΘΟΥΝ ΠΙΣΩ ΟΙ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ
ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΩΡΑ Η ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΒΛΗΘΟΥΝ ΤΑ ΔΕΔΕΟΥΛΕΥΜΕΝΑ
Η στάση σας με τη συμμετοχή σας στην απεργία στις 20/02 ήταν στάση άξια, ήταν στάση περήφανου και αξιοπρεπή εργαζόμενου. Ήταν η αρχή του αγώνα για την καταβολή των δεδουλευμένων σας, για την υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων, την κατάργηση των χαρατσιών που μας γονατίζουν, την απαίτηση για ουσιαστική στήριξη των ανέργων. Ακόμη και όταν η εργοδοσία προχώρησε σε απολύσεις , δε φοβηθήκατε. Μαζί με το Συνδικάτο άμεσα κηρύξαμε  απεργία στο χώρο δουλειάς σας. Ακόμη και όταν ο εργοδότης απάντησε με κλείσιμο της επιχείρησης (λοκ άουτ), πάλι δεν το βάλατε κάτω.
Σας καλούμε, έχοντας στο πλευρό σας την αμέριστη στήριξη του Συνδικάτου,  να συνεχίσετε ανυποχώρητα,  μέχρι την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων σας.

Συνάδελφοι όλου του κλάδου
Όλα τα παραπάνω παραδείγματα δείχνουν την κατάσταση που επικρατεί στους περισσότερους χώρους εργασίας. Όλοι μαζί, κυβέρνηση, Ε.Ε, εργοδότες, κατασταλτικοί μηχανισμοί, συμβιβασμένοι συνδικαλιστές κάνουν ό ,τι περνάει από το χέρι τους ώστε να τρομοκρατηθούν οι εργαζόμενοι, να παραμείνουν στο παρασκήνιο, να μην τολμήσουν  καν να σκεφτούν να διεκδικήσουν τα αυτονόητα. Τώρα που περνούν τα πλέον βάρβαρα μέτρα που μας πάνε δεκαετίες πίσω, με εξαθλιωμένη ζωή και μισθούς 300-400 ευρώ, θέλουν  τους εργαζόμενους στη γωνία, ανοργάνωτους, μακριά από συλλογικές διεργασίες. Θέλουν τους εργαζόμενους μακριά από τα ταξικά Σωματεία, μακριά από το Π.Α.ΜΕ γιατί είναι το μόνο αποκούμπι των εργαζομένων, είναι η μόνη πανεργατική συσπείρωση που από την ίδρυσή της, παραμένει πιστή στην υπόθεση της υπεράσπισης της εργατικής τάξης.
Συνάδελφε, σε καλούμε να σκεφτείς: ποιόν εξυπηρετεί ο δισταγμός και ο φόβος που νιώθεις, η υποχώρηση που κάνεις καθημερινά στη ζωή σου. Ο φόβος δεν είναι αυτός που σε αναγκάζει να θυσιάζεις κάθε μέρα κομμάτι από την ζωή σου, να θυσιάζεις το ψωμί των παιδιών σου, να δουλεύεις εξαντλητικά ωράρια για μεροκάματο που δε φτάνει ούτε για τα βασικά          ; Μπροστά στο φόβο και στην υποχώρησή μας, δεν πήραν πίσω σε μια νύχτα ό, τι είχε κατακτήσει η εργατική τάξη, βασικά δικαιώματα,  συλλογικές συμβάσεις, συντάξεις;
Αυτό που νιώθεις μέσα σου, το «κάτι να γίνει, η κατάσταση δεν πάει άλλο» πρέπει να πάρει περιεχόμενο, να εκφραστεί στο συλλογικό, ανυποχώρητο αγώνα . Δεν λέμε πως είναι εύκολη υπόθεση, είναι πάλη σκληρή, βασανιστική αλλά αποτελεί πλέον το μόνο δρόμο για τους εργαζόμενους αν θέλουν να δουν την πλάστιγγα να γέρνει υπέρ τους.

ΚΑΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ
ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΟΥ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΣΟΥ

Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Η ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΡΙΣΗ ΚΑΙ Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΗΣ ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ

Του Προκόπη Κωφού
Τμήμα Χημείας ΑΠΘ

Η ενίσχυση της Χρυσής Αυγής στη χώρα μας, πέραν των βαθύτερων και ουσιαστικότερων αιτιών της ανόδου του φασισμού σε συνθήκες οικονομικής κρίσης και εξαθλίωσης στις καπιταλιστικές κοινωνίες, έχει και μια επιπλέον αιτία που στη φάση που βρισκόμαστε παίζει καθοριστικό ρόλο. Η επιπλέον αυτή αιτία είναι η ερμηνεία που δίνουν για την κρίση οι πολιτικές δυνάμεις Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Ανεξάρτητοι Έλληνες και ΣΥΡΙΖΑ, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και φυσικά και η ίδια η Χρυσή Αυγή.
 
Όλες αυτές οι πολιτικές δυνάμεις ερμηνεύουν την κρίση αποδίδοντάς την στη διαφθορά και τη σπατάλη, στο «όλοι μαζί τα φάγαμε», στο μεγάλο και σπάταλο κράτος, στο ότι καταναλώναμε πάνω από τις δυνάμεις μας, στο χρέος του κράτους, στους λαθρομετανάστες που μας παίρνουν τις δουλειές και απειλούν την ασφάλειά μας, στην ανικανότητα, την ανεπάρκεια και τη διαφθορά των πολιτικών και το πελατειακό κράτος, στον παρασιτικό καπιταλισμό που υποτίθεται ευδοκίμησε στη χώρα μας, στο νεοφιλελευθερισμό και την κυριαρχία των αγορών έναντι της πολιτικής και στην έλλειψη σχεδίου για την ανάπτυξη της χώρας. Υπάρχει επιπλέον και μια πολύ πρωτότυπη ερμηνεία της κρίσης, που προβάλλεται κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ, όχι βέβαια ως αυτόνομη ερμηνεία, πως για την κρίση φταίει το μνημόνιο.  Η κάθε πολιτική δύναμη έχει ενδεχομένως ένα διαφορετικό μίγμα ερμηνείας της κρίσης προβάλλοντας κάποιους από τους υποτιθέμενους παράγοντες της κρίσης περισσότερο ή λιγότερο, αλλά κοινός τους παρονομαστής είναι πως αποδίδουν την κρίση σε όλους αυτούς τους παράγοντες μην αναγνωρίζοντας την κρίση ως καπιταλιστική κρίση.
 
Οι πολιτικές αυτές δυνάμεις πέραν της ερμηνείας που δίνουν στην κρίση επεκτείνονται φυσικά και σε απαντήσεις για την αντιμετώπισή της.  
Συγκεκριμένα ισχυρίζονται πως η αντιμετώπιση της κρίσης είναι θέμα πολιτικής βούλησης και ορθής πολιτικής και πως μια κυβέρνηση με τη δύναμη που θα της δώσει η ψήφος του λαού μπορεί όχι μόνο να αντιμετωπίσει τα προβλήματα, αλλά και να βάλει τη χώρα σε τροχιά ανάπτυξης. Όσο παραπλανητικές είναι οι ερμηνείες που δίνουν, τόσο άστοχες είναι και οι απαντήσεις τους.
 
Οι ερμηνείες αυτές της κρίσης είναι απατηλές. Όλα αυτά που λένε είναι σωστά. Διαφθορά και σπατάλη υπήρχε και φυσικά υπάρχει και τώρα και θα υπάρχει και στο μέλλον. Για παράδειγμα η «επένδυση» στη Χαλκιδική είναι η διαφθορά του σήμερα και να μη σώσει να είναι και του αύριο! Η λίστα Λαγκάρντ είναι επίσης διαφθορά του σήμερα. Αυτά τα δύο παραδείγματα είναι από τα φανερά, γιατί τα κρυφά θα τα μάθουμε κάποια χρόνια αργότερα, όπως μαθαίνουμε τώρα αυτά που έγιναν στον παρελθόν.  
Μετανάστες ήρθαν πολλοί και έρχονται κι άλλοι και αν επιτεθούν και στο Ιράν θα έρθουν ακόμα περισσότεροι. Θα πρέπει να βάλουμε φρουρούς στα σύνορα να πυροβολούν αδιακρίτως; Το χρέος του κράτους έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη, αλλά ακόμα και τώρα δανειζόμαστε και το ζητούμενο για πολλούς είναι να τα καταφέρουμε να βγούμε στις αγορές όσο πιο γρήγορα γίνεται για να συνεχίζουν να μας δανείζουν πάλι απρόσκοπτα, όπως προ κρίσης. Πελατειακό κράτος δημιούργησαν και το συντηρούν ακόμα.  
Πρόσφατο παράδειγμα αυτά που έγιναν με το σχέδιο «Αθηνά» και τους «τοπικούς παράγοντες», που υπήρξε φροντίδα να εξυπηρετηθούν δεόντως.  
Λαμόγια δεν έλειψαν και ούτε πρόκειται φυσικά να λείψουν ποτέ.  
Παρανομίες πάντα υπάρχουν ακόμα και όταν υπάρχει η θανατική ποινή. Ο λεγόμενος νεοφιλελευθερισμός κυριάρχησε και ακόμα κυριαρχεί και θα κυριαρχεί, γιατί δεν είναι παρέκκλιση, αλλά  ο γνωστός σε όλους καπιταλισμός στο στάδιο ανάπτυξης που βρίσκεται τώρα. Σχέδιο για την ανάπτυξη της χώρας δεν υπήρξε και ούτε πρόκειται φυσικά να υπάρξει, πώς να υπάρξει άλλωστε στον καπιταλισμό, όπου η ανάπτυξη είναι υπόθεση των καπιταλιστών που φροντίζουν αποκλειστικά για τη δική τους ανάπτυξη και τα δικά της κέρδη επενδύοντας εκεί όπου θα βγάλουν περισσότερα, πατατάκια, γαριδάκια, αυτοκίνητα, πορνογραφία, καθρεφτάκια για ιθαγενείς, όπου τέλος πάντων τα καταφέρει ο καθένας καλύτερα.
 
Όλα αυτά που περιγράφουν λοιπόν είναι σωστά, αλλά η μεγάλη τους απάτη είναι πως όλα αυτά τα φαινόμενα, που υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα στον καπιταλισμό, τα χρησιμοποιούν εντελώς αυθαίρετα για να ερμηνεύσουν την κρίση. Αν μπορούσαν να αποδείξουν πως η κρίση οφείλεται σε όλα αυτά, δεν θα το αποδείκνυαν για να πειστούμε όλοι; Αντί για αποδείξεις και αναλύσεις καταφεύγουν στην περιπτωσιολογική παρουσίαση τέτοιων φαινομένων και σε επικοινωνιακά παιχνίδια από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, όπως η ταύτιση του χρέους και των προβλημάτων του κράτους με τη συνολική οικονομία. Είναι φανερό λοιπόν πως κάτι θέλουν να μην καταλάβουμε, πως η κρίση που σαρώνει όλες τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες είναι καπιταλιστική κρίση και οφείλεται στην υπερσυσσώρευση κεφαλαίων που δεν μπορούν να αναπαραχθούν. Η ανεργία, η συσσώρευση πλούτου, τα αμύθητα ποσά που δανείστηκαν σε κράτη και ιδιώτες είναι μερικά μόνο από τα βασικά στοιχεία που αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.
 
Η κρίση λοιπόν εφόσον είναι καπιταλιστική είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια του ίδιου του καπιταλισμού και ξεπερνιέται μόνο με την καταστροφή των κεφαλαίων που δεν μπορούν να αναπαραχθούν, δηλαδή με την εξαθλίωση των εργαζομένων μέσω της ανεργίας και των χαμηλών μισθών, με το κλείσιμο επιχειρήσεων, κατά προτίμηση βεβαίως των μικρών, με την απώλεια της αξίας των περιουσιών και των ακινήτων, με τη μη επιστροφή των δανεικών και με πόλεμο.
 
Με τέτοιες ερμηνείες που δίνουν για την κρίση αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, η αντιμετώπισή της φαίνεται μεν να είναι μια δύσκολη υπόθεση, αλλά δεν είναι αδύνατη, γιατί ξέρουμε υποτίθεται τι ακριβώς πρέπει να γίνει και μπορούμε να εκτιμήσουμε πως όλα αυτά που πρέπει να γίνουν, μπορούν να γίνουν. Δεν πρέπει παρά να καταπολεμηθεί η διαφθορά και η σπατάλη, να διώξουμε τους μετανάστες, να καταπολεμήσουμε την τεμπελιά μας, που έχουμε κακομάθει, να καταπολεμήσουμε τους αεριτζήδες και κρατικοδίαιτους καπιταλιστές, να ενισχύσουμε την υγιή επιχειρηματικότητα, να περιορίσουμε το κράτος και ταυτόχρονα να αναλάβει το κράτος και η πολιτική ηγεσία το μεγάλο έργο της ανόρθωσης και της ανάπτυξης της χώρας. Όσα από αυτά μπορούν να γίνουν, όπως για παράδειγμα η καταπολέμηση της σπατάλης, δεν έχουν καμιά σχέση με την ίδια την κρίση παρά με κάποιο ας πούμε νοικοκύρεμα του κράτους. Όσα πάλι μπορεί να συσχετιστούν με την κρίση, δεν μπορούν να γίνουν, όπως για παράδειγμα η ανάπτυξη!
 
Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει με βάση τις ερμηνείες και τις προτάσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης από τις πολιτικές δυνάμεις της Νέας Δημοκρατίας, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, των Ανεξάρτητων Ελλήνων, του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής είναι, ποια πολιτική δύναμη μπορεί να τα κάνει όλα αυτά και να επαναφέρει την τάξη σ’ αυτό το χάος; Μήπως χρειάζεται μια πολιτική δύναμη που πέρα από τη γνώση του τι πρέπει να γίνει, όλα δηλαδή αυτά που λένε όλα αυτά τα κόμματα μαζί, θα πρέπει να έχει δώσει την εντύπωση πως διαθέτει την πυγμή, τον αυταρχισμό και τη θέληση όχι απλά να τα προωθήσει, αλλά να τα επιβάλει ακόμα και με τη βία αν χρειαστεί, που εννοείται πως θα χρειαστεί, γιατί «με το καλό» θα γίνεται όλο και περισσότερο φανερό πως δεν γίνεται τίποτα; Πού καταλήγουν λοιπόν οι ερμηνείες και οι προτάσεις τους; Δεν καταλήγουν σε κάτι σαν τη Χρυσή Αυγή; Ποιος θα τα βάλει με τη διαφθορά και τη σπατάλη για να ικανοποιήσει τους «αγανακτισμένους», που με βάση αυτά που ακούν στην τηλεόραση λένε πως θέλουν να μπουν με ένα καλάζνικοφ στη Βουλή για να θερίσουν τους τριακόσιους γιατί τα έφαγαν; Οι διεφθαρμένοι και αυτοί που τα σπατάλησαν ή αυτοί που διακηρύσσουν πως θα τους καθίσουν όλους αυτούς στο σκαμνί; Ποιος θα διώξει τους ξένους; Αυτοί που τους δέχτηκαν και τους ανέχονται ή αυτοί που έμπρακτα αποδεικνύουν κάθε μέρα πως είναι αποφασισμένοι να τους διώξουν; Ποιος θα τα βάλει με τη ίδια μας τη νοοτροπία να εξασφαλίσουμε μια θέση στο δημόσιο για να μη δουλεύουμε; Αυτοί που μας προσέλαβαν, αλλά τώρα θέλουν να μας διώξουν ή αυτοί που ισχυρίζονται πως θέλουν πρωτίστως ένα ισχυρό Κράτος; Ποιος θα τιμωρήσει τους ενόχους; Οι ίδιοι οι ένοχοι θα τιμωρήσουν τον εαυτό τους ή αυτοί που εμφανίζονται ως άσπιλοι και αμόλυντοι από τέτοιου είδους διαφθορά; Ποιος θα αντιμετωπίσει τον παρασιτικό καπιταλισμό και τα «λαμόγια»; Αυτοί που τον εξέθρεψαν στο όνομα της ανάπτυξης και διατηρούν τις διασυνδέσεις μαζί του; Μήπως θα τον αντιμετωπίσει η λεγόμενη «αριστερά», που είναι κι αυτή συνένοχη γιατί κατάφερε και επέβαλε εν μέσω καπιταλισμού καθεστώς «Σοβιετίας», ή οι διώκτες του κομμουνισμού; Ποιος θα τα βάλει με τις επιπτώσεις του «νεοφιλελευθερισμού», της κυριαρχίας της αγοράς και τους «διεθνείς τοκογλύφους»; Οι «νεοφιλελεύθεροι», οι «ευρωλιγούρηδες»  και οι της παγκοσμιοποίησης ή μια δύναμη που υποτίθεται πως το κύριο μέλημά της και ο βασικός λόγος ύπαρξής της είναι η ισχυροποίηση του Έθνους των Ελλήνων;
 
Τέτοιες ερμηνείες δίνουν στην κρίση, τέτοιες πολιτικές δυνάμεις θα ενισχυθούν για να την αντιμετωπίσουν. Οι εξαθλιωμένοι, οι άνεργοι και η συντριπτική πλειοψηφία του λαού που θα απειλείται με εξαθλίωση δεν θα ενδιαφερθεί ούτε για τη δημοκρατία, ούτε για την ελευθερία, ούτε για το σύνταγμα, ούτε για τη νομιμότητα που τους εξαθλιώνει. Αν καταφέρουν τα κόμματα αυτά και πείσουν το λαό πως γι αυτή την κατάσταση φταίνε όλα αυτά που του λένε πως φταίνε και πως η κρίση θα αντιμετωπιστεί με τον τρόπο που του προτείνουν δεν αποκλείεται να δούμε πολύ μεγαλύτερη άνοδο της Χρυσής Αυγής. Όμως η άνοδος και η επικράτηση των φασιστικών κομμάτων σε συνθήκες κρίσης του καπιταλισμού είναι η απόδειξη πως η καπιταλιστική κρίση βαίνει με γοργό ρυθμό προς τη φυσιολογική της κατάληξη, τη δραστική καταστροφή των υπερσυσσωρευμένων κεφαλαίων, τον πόλεμο. Την καπιταλιστική κρίση και μάλιστα μια κρίση με τέτοια έκταση και τέτοιο βάθος μπορεί να την αντιμετωπίσει ο λαός μόνο αν πάρει ο ίδιος την υπόθεση στα χέρια του.
 

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ 9/3

Και άλλη κινητοποίηση το πρωί του Σαββάτου (βλέπε και την παρακάτω ανάρτηση).

Το Π.Α.ΜΕ. θα συμμετέχει στο συλλαλητήριο που διοργανώνουν οι Επιτροπές Αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής που οδηγούν την περιοχή σε σοβαρές περιβαλλοντικές καταστροφές. Η συγκέντρωση είναι το Σάββατο 9 Μαρτίου, στις 11:30 το πρωί στο Δημαρχείο Θεσσαλονίκης, ενώ θα ακολουθήσει και πορεία στο κέντρο.

Οι νεώτερες εξελίξεις από το μέτωπο στα μεταλλεία χρυσού εδώ.

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΤΑ SUPER MARKET ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗΣ 9/3

Σάββατο 9 Μάρτη, στις 12:00, στάση εργασίας στο super market Αρβανιτίδης, Β. Όλγας 141 με Γρηγορίου Ξενοπούλου (δίπλα στην Πέτρου Συνδίκα).
Με απόφαση του Πανελλαδικού Σωματείου της επιχείρησης προκηρύχτηκε 4ωρη στάση εργασίας, με σκοπό να διεκδικήσουν οι εργαζόμενοι τα δεδουλευμένα μηνών και να απαιτήσουν ανάκληση των απολύσεων.

Η Λαϊκή Επιτροπή Ε' Διαμερίσματος εκφράζει την αλληλεγγύη της και θα υποστηρίξει τον αγώνα των εργαζομένων. Ραντεβού στις 12:00, στο κατάστημα της Β. Όλγας με Γρηγορίου Ξενοπούλου γωνία.

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ 8/3

Εργαζόμενες, άνεργες, αυτοαπασχολούμενες, αγρότισσες, μετανάστριες, νέες,

Η 8η του Μάρτη δεν είναι μια τυπική επέτειος αφιερωμένη στις γυναίκες. Είναι η μέρα που σηματοδοτεί τους αγώνες των εργατριών, των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων για την απελευθέρωση και τη χειραφέτησή τους από την εκμετάλλευση και την καταπίεσή τους από την καπιταλιστική εργοδοσία και τις κάθε είδους προκαταλήψεις σε βάρος τους. Είναι μέρα – δίδαγμα για τη δική μας και τις μελλοντικές γενιές, που μας δείχνει το δρόμο της αγωνιστικής διεκδίκησης όλων αυτών που μας ανήκουν και που μας στερούν. Ενάντια σε ένα σύστημα που μας θέλει μισο-εργαζόμενες, μισο-άνεργες ανάλογα κάθε φορά με τις ανάγκες των μονοπωλίων. Σε κάθε περίπτωση φθηνό εργατικό δυναμικό.

Σήμερα περισσότερο παρά ποτέ οι αγώνες του παρελθόντος πρέπει να γίνουν φωτεινά παραδείγματα για τους αγώνες του σήμερα και τους αγώνες του μέλλοντος. Να παραδειγματιστούμε και να εμπνευστούμε από τις εργάτριες της κλωστοϋφαντουργίας που το 1857 έδωσαν στη Νέα Υόρκη το δικό τους αγώνα για καλύτερες συνθήκες δουλειάς, αξιοπρεπείς μισθούς, λιγότερες ώρες εργασίας. Να εμπνευστούμε και να παραδειγματιστούμε από τις χιλιάδες εργάτριες, αγρότισσες που έδωσαν το παρόν σε όλους τους αγώνες του εργατικού και λαϊκού κινήματος, σε όλες τις ιστορικές περιόδους της χώρας μας, θυσιάζοντας κάποιες ακόμη και τη ζωή τους.

Έτσι και σήμερα. Κανένας εφησυχασμός, καμία αναμονή. Να απαντήσουμε αποφασιστικά, μαχητικά, πρωτοπόρα στον ανειρήνευτο πόλεμο που μας έχουν κηρύξει η κυβέρνηση, η ΕΕ, το ΔΝΤ, τα κόμματα της πλουτοκρατίας για να ξεπεράσουν την κρίση τους οι καπιταλιστές όσο πιο ανώδυνα γίνεται, ισοπεδώνοντας κατακτήσεις και δικαιώματα. Δεν περισσεύει καμία στην πάλη για ένα μέλλον, όπου εμείς και τα παιδιά μας θα απαλλαγούμε από τα βάσανα της ανεργίας και της ανασφάλειας, της φτώχειας, της σήψης και της διαφθοράς, για ένα μέλλον που θα παρέχει μόρφωση, δουλειά και ευημερία για εμάς και τα παιδιά μας, για ένα μέλλον όπου κουμάντο στον τόπο μας θα κάνουν οι εργάτες κι οι εργάτριες μαζί με τη φτωχή αγροτιά και τους μικρούς ελεύθερους επαγγελματίες. Προοπτική που θα έρθει ως αποτέλεσμα σκληρών αγώνων.

Γυναίκες, σπάμε τις αλυσίδες του φόβου.
Οργανωμένη πάλη ενάντια στα μονοπώλια για τη ριζική ανατροπή τους.

Δεν υποτασσόμαστε στα εκβιαστικά διλήμματα, δε συμβιβαζόμαστε με τη φτώχεια στην οποία μας καταδικάζουν, δε σκύβουμε το κεφάλι απέναντι στην τρομοκρατία και την καταστολή που έχουν εξαπολύσει εργοδοσία και συγκυβέρνηση. Δεν θα ανεχτούμε να μας φιμώσουν με τα ΜΑΤ και τα χημικά, με την απειλή της απόλυσης και της ανεργίας.

Έχουμε χρέος απέναντι σε μας και στα παιδιά μας. Έχουμε το χρέος να παλέψουμε για ένα μέλλον που θα τους εξασφαλίζει αξιοπρεπή ζωή. Δεν έχουμε το δικαίωμα να τους αφήσουμε κληρονομιά τους μισθούς των 200 και 300 ευρώ, τη σύνταξη στα βαθιά γεράματα, την ανεργία και ανασφάλεια, την εργασιακή περιπλάνηση, την αβάσταχτη φοροληστεία και την αμορφωσιά, προκειμένου τα μονοπώλια να κερδοφορούν.

Καλούμαστε στις σημερινές συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης να πάρουμε μια μεγάλη απόφαση, απαντώντας στα διλήμματα. Θα κλειστούμε στα σπίτια μας και στο καβούκι μας ανακυκλώνοντας την απογοήτευση και τη μοιρολατρία ή θα πάρουμε τη ζωή μας στα χέρια μας; Θα συμβιβαστούμε με μια ζωή – σκλαβιά χωρίς δικαιώματα, με ένταση της εκμετάλλευσης και της ανισοτιμίας των γυναικών, όπου μας οδήγησαν οι πολιτικοί υπηρέτες των μονοπωλίων ή θα παλέψουμε για σύγχρονες κατακτήσεις και μια ζωή χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο για μας και τις οικογένειές μας;

Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πράγματα, αρκεί να πιστέψουμε στη δύναμή μας. Μπορούμε να νικήσουμε, αρκεί να σηκώσουμε το ανάστημά μας απέναντι στα μονοπώλια και τις ενώσεις τους, την ΕΕ, την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το ΔΝΤ, να πούμε έξω από τις λυκοσυμμαχίες, με μονομερή διαγραφή του χρέους, να πάρει τα εργαλεία της οικονομίας και της εξουσίας στα χέρια του ο λαός. 

Χρειάζεται να ξεμπερδέψουμε από αυτούς που σήμερα μας αφήνουν χωρίς δουλειά, χωρίς ρεύμα, χωρίς θέρμανση, χωρίς ψωμί στο τραπέζι, χωρίς γιατρούς και φάρμακα, χωρίς σχολειά για τα παιδιά μας, χωρίς προοπτική για τις νέες και τους νέους των λαϊκών οικογενειών. Να ξεμπερδέψουμε από τους κεφαλαιοκράτες.
Δεν είμαστε μόνες μας. Έχουμε την Κοινωνική Συμμαχία, τις δυνάμεις αντίστασης, αντεπίθεσης και ταξικής σύγκρουσης που εντάσσονται στο ΠΑΜΕ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΠΑΣΥ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ και δίνουν καθημερινά τη μάχη κόντρα στις πολιτικές που μας εξαθλιώνουν και τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού που στηρίζουν αυτές τις πολιτικές. Έχουμε τις Λαϊκές Επιτροπές στις γειτονιές, έκφραση της Κοινωνικής Συμμαχίας. Εκεί χρειάζεται να συναντηθούμε και να παλέψουμε ώστε να δυναμώσει κάτω στις γειτονιές η συμμαχία του λαού με τη συμμετοχή και τη δράση μας στα εργατικά Σωματεία μας, στους Συλλόγους Γυναικών της ΟΓΕ, στους αγροτικούς συλλόγους της ΠΑΣΥ, στις επιτροπές αγώνα των αυτοαπασχολούμενων της ΠΑΣΕΒΕ και των σπουδαστών του ΜΑΣ.

Σημαία μας πρέπει να γίνει η ικανοποίηση των αναγκών μας, των δικών μας και των οικογενειών μας. Το καπιταλιστικό σύστημα έχει αποδείξει περίτρανα ότι ούτε μπορεί, ούτε και θέλει να τις ικανοποιήσει. Να βάλουμε πλώρη για μια άλλη εξουσία και οικονομία, για μια άλλη κοινωνία, όπου το δικαίωμα στη ζωή και τη δουλειά θα είναι αδιαπραγμάτευτο.
Διεκδικούμε άμεσα:
Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. 7ωρο – 5θήμερο – 35ωρο, όχι στην κατάργηση της Κυριακής αργίας. 
Καμία κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας που να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες μας. 
Σύνταξη στα 60 για τους άντρες, στα 55 για τις γυναίκες και στα 55 και 50 αντίστοιχα για τα ΒΑΕ. Να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι. 
Να καταργηθούν τα χαράτσια και η φοροληστεία. 
Ουσιαστική προστασία των ανέργων με επέκταση του χρόνου απονομής του επιδόματος ανεργίας και αύξησή του. 
Να δίνεται επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. 
Πλήρη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους άνεργους και ανασφάλιστους και τις οικογένειές τους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. 
Ουσιαστική προστασία της μητρότητας για τις μισθωτές, αυτοαπασχολούμενες και αγρότισσες κατά τη διάρκεια της κύηση και της γαλουχίας. 
Κρατικούς δωρεάν βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς, κέντρα οικογενειακού προγραμματισμού. Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Παιδεία. 

ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 8 ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 6:30 μμ ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

ΑΓΡΙΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΩΝ ΜΑΤ ΜΕ ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ ΑΝΗΛΙΚΑ ΠΑΙΔΙΑ

ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ - ΕΠΕΝΔΥΣΗ ΜΕΤΑΛΛΟΥΡΓΙΑΣ ΧΡΥΣΟΥ
Καταγγελίες για χρήση σφαιρών καουτσούκ από αστυνομικές δυνάμεις που στόχευαν στα πόδια!

Σε πεδίο μάχης μετέτρεψαν οι δυνάμεις καταστολής την Ιερισσό


Με χρήση χημικών, σφαιρών καουτσούκ, με διπλή επίθεση των ΜΑΤ - που είχε σαν αποτέλεσμα τον τραυματισμό ακόμα και ανήλικων μαθητών, η κυβέρνηση κλιμάκωσε χτες το όργιο αυταρχισμού, τρομοκρατίας και καταστολής στην Ιερισσό, με πρόσχημα έρευνες για τον εντοπισμό των δραστών της προβοκατόρικης εμπρηστικής επίθεσης στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός» στις Σκουριές.
Οι δυνάμεις των ΜΑΤ χτες το πρωί χτύπησαν με χημικά τους κατοίκους, ακόμη και τους μαθητές που βρίσκονταν συγκεντρωμένοι στο προαύλιο του σχολείου. Το απόγευμα ξαναχτύπησαν τους κατοίκους, με χημικά και σφαίρες από καουτσούκ σκοπεύοντας στα πόδια...
Τα γεγονότα έχουν ως εξής:
Χτες το πρωί η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης, που διεξάγει τις έρευνες, είχε καλέσει 6 κατοίκους να παρουσιαστούν για δεύτερη φορά στην Αστυνομική Διεύθυνση Πολυγύρου.
Οι 6 κάτοικοι της Ιερισσού παρουσιάσθηκαν κανονικά στην Αστυνομία. Στη συνέχεια έγινε γνωστό στην Ιερισσό ότι κατευθύνονται προς το χωριό 5 - 6 διμοιρίες των ΜΑΤ μαζί με τους 6 προσαχθέντες για να ξεκινήσουν έρευνες στα σπίτια.
Αμέσως χτύπησαν οι καμπάνες και οι κάτοικοι άρχισαν να συγκεντρώνονται στην είσοδο του χωριού από την πλευρά του Πολυγύρου. Οταν οι δυνάμεις της Αστυνομίας έφτασαν στην είσοδο του χωριού, σταμάτησαν.
Οι κάτοικοι ζήτησαν από τον επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης να μάθουν το λόγο της παρουσίας τους. Η απάντηση ήταν ότι συνόδευαν την ομάδα που στο πλαίσιο της προανάκρισης θα πραγματοποιήσει έρευνες στα σπίτια.
Οι κάτοικοι δήλωσαν ότι κανείς δεν θα εμποδίσει τις έρευνες και ότι δεν χρειάζονται 5 - 6 διμοιρίες να περικυκλώσουν και να καταλάβουν το χωριό τους.
Η απάντηση που πήραν ήταν «θα μπούμε όπως θέλουμε εμείς» και αμέσως ξεκίνησε η επίθεση με χημικά προκειμένου να απωθήσουν τους κατοίκους μέσα στο χωριό.
Στη διάρκεια της επίθεσης και της απώθησης έπεσαν χημικά μέσα στο Γυμνάσιο - Λύκειο Ιερισσού όπου ήταν συγκεντρωμένοι οι μαθητές στο πλαίσιο της κατάληψης που πραγματοποιούν από την Τρίτη. Παιδιά λιποθύμησαν, ποδοπατήθηκαν μέσα στον πανικό. Οδηγήθηκαν στο Κέντρο Υγείας για τις πρώτες βοήθειες.
Η δεύτερη επίθεση
Στη συνέχεια, οι δυνάμεις των ΜΑΤ παρατάχθηκαν στην είσοδο του χωριού και ουσιαστικά απέκλεισαν την πρόσβαση. Ακολούθως ξεκίνησαν οι έρευνες στα σπίτια, παρουσία ειρηνοδίκη. Σε κάθε σπίτι, δυνάμεις των ΕΚΑΜ περικύκλωναν τον έξω χώρο. Σε κάθε τέτοια επιχείρηση, συγκεντρώνονταν σιγά σιγά και οι κάτοικοι που με συνθήματα κατήγγειλαν την τρομοκρατία και την καταστολή που βιώνουν μέρες τώρα με την αστυνομοκρατία και τις διαρκείς προσαγωγές, τις πολύωρες κρατήσεις.
Το απόγευμα σε μια τέτοια συγκέντρωση των κατοίκων, η Αστυνομία απάντησε με νέα επίθεση με χημικά και χτυπώντας τους στα πόδια με σφαίρες από καουτσούκ. Στη συνέχεια οι αστυνομικές δυνάμεις αποχώρησαν, παίρνοντας μαζί τους στην Αστυνομική Διεύθυνση Πολυγύρου και τους 6 κατοίκους που από το πρωί κρατούνταν μέσα σε μια κλούβα. Οι δυο από τους 6 αφέθηκαν ελεύθεροι αργά το βράδυ χωρίς να του απαγγελθεί κατηγορία και οι άλλοι 4 οδηγήθηκαν στην Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης προκειμένου, σύμφωνα με πληροφορίες, να οδηγηθούν στο Αυτόφωρο.
Κατά τις πληροφορίες, έχουν ερευνηθεί ήδη 5 σπίτια, ενώ οι έρευνες θα συνεχιστούν και σε άλλα 6.
Συνολικά τις προηγούμενες μέρες έχουν προσαχθεί περισσότεροι από 100 κάτοικοι, ανάμεσά τους 15χρονα και 16χρονα παιδιά.
«Η κυβέρνηση θέλει να τσακίσει τον αγώνα μας. Γελιέται. Δεν θα τα καταφέρει». Αυτό καταγγέλλουν οι κάτοικοι που απαιτούν να φύγουν οι δυνάμεις των ΜΑΤ και των ΕΚΑΜ που έχουν πολιορκήσει το χωριό τους και τρομοκρατούν τα παιδιά τους, τους ηλικιωμένους του χωριού.

Πέμπτη 7 Μαρτίου 2013

ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΣΙΚΝΟΠΕΜΠΤΗΣ 7/3

Σήμερα Τσικνοπέμπτη, 7 Μαρτίου η Λαϊκή Επιτροπή Ε' Διαμερίσματος σας προσκαλεί στη γιορτή που διοργανώνει στα γραφεία της, Μυκηνών 17, στις 6:30 μμ.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ψήσιμο κρεάτων στα κάρβουνα και φαγοπότι.
Ο κάθε παρευρισκόμενος μπορεί να συνεισφέρει στο συνολικό μενού όπως μπορεί (σαλάτες, ποτά κτλ). 

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

ΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ 8 ΜΑΡΤΗ;…


Η 8 Μάρτη είναι η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας!

Ακόμα κι αν δεν το ήξερες, ίσως έχεις παρατηρήσει ότι τη μέρα αυτή μερικοί προσφέρουν στις γυναίκες λουλούδια, άλλοι τους εύχονται Χρόνια Πολλά και, αν είσαι από εκείνους που δεν τους ξεφεύγει τίποτα, μπορεί να πρόσεξες ότι κάποιοι μιλούν για τα «δικαιώματα της γυναίκας».
Όλα αυτά σίγουρα σε έχουν μπερδέψει!
Μα γιατί να υπάρχει γιορτή για τη γυναίκα;… έχεις αναρωτηθεί.

Πρώτα-πρώτα, χρειάζεται να ξέρεις ότι η 8 Μάρτη δεν είναι μια τυχαία μέρα!

Στις 8 του Μάρτη, πριν από 156 χρόνια (το 1857), οι γυναίκες που εργάζονταν στις βιοτεχνίες ενδυμάτων στη Νέα Υόρκη, οι υφάντρες δηλαδή και οι ράφτρες, έκαναν μια μεγάλη απεργία.

Τι ζητούσαν αυτές οι γυναίκες;…
Θα σου φανεί περίεργο αλλά, ενώ έκαναν την ίδια δουλειά με τους άντρες συντρόφους τους, πληρώνονταν λιγότερο! Δούλευαν πάνω από 12 ώρες την ημέρα μέσα σε απίστευτα άθλιες συνθήκες.
Αν έχεις διαβάσει το βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Εκτόρ Μαλό «Με οικογένεια», σίγουρα πήρες μια ιδέα για το ποια ήταν η ζωή τους, αφού μεγάλο μέρος του μυθιστορήματος περιγράφει ένα κλωστήριο σε μια μικρή πόλη της Γαλλίας. Τα εργοστάσια της βαμβακουργίας απασχολούσαν κυρίως γυναίκες εργάτριες, ακόμα και σε πολύ μικρές ηλικίες όπως η δική σου, είτε βρίσκονταν στη Γαλλία είτε στην Αγγλία είτε στην Αμερική.
Οι εργάτριες, λοιπόν, της Νέας Υόρκης ζητούσαν καλύτερα μεροκάματα, λιγότερες ώρες και πιο ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς. Καθημερινά γίνονταν πορείες και πικετοφορίες διαμαρτυρίας και καθημερινά χτυπιούνταν από την αστυνομία. Αλλά γιατί;… μπορεί πάλι να αναρωτηθείς. Γιατί να χτυπάει η αστυνομία τις γυναίκες αυτές αφού ζητούσαν μόνο το δίκιο τους;…
Είναι απλό. Αν δέχονταν να πληρώνουν παραπάνω τις γυναίκες και τα παιδιά που δούλευαν στα εργοστάσιά τους, οι εργοστασιάρχες θα έβγαζαν λιγότερο κέρδος! Δε τους σύμφερε ούτε να δεχτούν τα αιτήματα των γυναικών ούτε να συνεχιστεί η απεργία τους. Η απεργία αυτή δεν ήταν η πρώτη. Υπήρξαν και αρκετές άλλες στο παρελθόν (η πρώτη αποκλειστικά γυναικεία απεργία είχε γίνει το 1820 στη Νέα Αγγλία) με μεγάλη επιτυχία που κατατρόμαξε τις αρχές. Έτσι, οι εργοστασιάρχες είχαν στο πλευρό τους και την αστυνομία και τους δικαστές, όπως και σήμερα…
Μεγάλες απεργίες έγιναν στη Νέα Υόρκη και το 1910. 20000 εργάτριες απέργησαν για 13 εβδομάδες! Το 1912, έγινε μια μεγάλη πορεία 23000 γυναικών που διεκδικούσαν ίσο μεροκάματο, 10 ώρες δουλειάς, δικαίωμα ψήφου αλλά και την κατάργηση της παιδικής εργασίας.
Από το 19ο αιώνα, σε Ευρώπη και Αμερική, η εργασία αγοριών και κοριτσιών σε εργοστάσια και ορυχεία φούσκωσε κάμποσο τα πορτοφόλια των αφεντικών αφού τα παιδιά, αρχίζοντας από 4 χρονών, πρόσφεραν την εργασία τους σχεδόν τζάμπα!
 
Πηγαίνω στο ορυχείο γύρω στις 4 η ώρα (μερικές φορές κατά τις 3.30 το πρωί) και φεύγω στις 5.30 το απόγευμα. Όταν έχει φως τραγουδάω, ποτέ όμως μέσα στο σκοτάδι. Τότε δεν τολμώ να τραγουδήσω. Δεν αγαπώ τις γαλαρίες… Πολλές φορές έχω ακούσει να μιλούν για το Χριστό. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ήρθε στη γη, ούτε γιατί πέθανε. Αλλά αυτός έβρισκε κανένα λιθαράκι για να ακουμπάει το κεφάλι του. Πόσο θα ’θελα, αντί για τις γαλαρίες, να πήγαινα στο σχολείο.
Σάρα Γκούντερ, 8 ετών  

Κατεβαίνω στη γαλαρία στις 7 το πρωί και βγαίνω κατά τις 6 το απόγευμα, μερικές φορές κατά τις 7. Δουλεύω πάντα χωρίς κάλτσες, χωρίς παπούτσια, χωρίς φόρμα. Μόνο το μισοφόρι μου φοράω. Δουλεύω μαζί με τους άντρες. Εκείνοι είναι ολόγυμνοι. Στην αρχή φοβόμουνα πολύ και δεν μου άρεσε αυτό. Τώρα συνήθισα και δεν με νοιάζει. Μου φέρονται όμως καλά. Δεν ξέρω ούτε να διαβάζω ούτε να γράφω. 
Μαίρη Μπάρετ, 14 ετών 

"Ω, δεν είναι κρίμα ένα όμορφο κορίτσι σαν εμένα να πρέπει να το στέλνουν 
στο εργοστάσιο με μισθούς της πείνας και στο τέλος να πεθάνει;…"
(τραγούδι βαμβακεργατριών σε γυναικεία απεργία το 1836)

Και τι έγινε ύστερα;…
Πολλά! Πάντως, οι αγώνες των εργατριών δεν έμειναν χωρίς αποτέλεσμα. Η απεργία του 1910 διαλύθηκε μόνο όταν έγιναν συμβιβασμοί στις περισσότερες επιχειρήσεις, γιατί ο ενθουσιασμός και το πείσμα των γυναικών έδειξαν ότι δεν είχαν πρόθεση να υποχωρήσουν.

Το 1910 η αγωνίστρια του εργατικού κινήματος Κλάρα Τσέτκιν πρότεινε στη Συνδιάσκεψη σοσιαλιστριών γυναικών στην Κοπεγχάγη να τιμηθούν οι ιστορικές διαδηλώσεις των αμερικανίδων εργατριών και να αφιερωθεί η 8η Μάρτη στις εργαζόμενες γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους!

Αλλά στην Ελλάδα;… θα ρωτήσεις. Τι έκαναν οι εργάτριες στην Ελλάδα;… Ή μήπως οι Έλληνες εργοδότες ήταν περισσότερο «σπλαχνικοί», λιγότερο «κερδοσκόποι» από τους Άγγλους, τους Γάλλους, τους Αμερικάνους και τα υπόλοιπα «ξένα» αφεντικά που εκμεταλλεύονταν τους εργάτες τους;
Όχι βέβαια! Στις 13 Απριλίου του 1892 έγινε η πρώτη απεργία εργατριών στην υφαντουργία των Αδελφών Ρετσίνα, στον Πειραιά, όταν μειώθηκε το ισχνό μεροκάματό τους την ίδια στιγμή που τ’ αφεντικά αποκτούσαν το πέμπτο εργοστάσιό τους!
Τα επόμενα χρόνια, οι κινητοποιήσεις των Ελληνίδων εργατριών συνεχίστηκαν, δίνοντας και θύματα στον αγώνα κατά της εκμετάλλευσης από τους εργοδότες, όπως έγινε με τις καπνεργάτριες το 1924, το 1926, το 1927, το 1936…

Το 1977 ο ΟΗΕ καλεί κάθε χώρα να αφιερώνει αυτή την ημέρα στα δικαιώματα των γυναικών. Όμως οι εργαζόμενες γυναίκες δεν έχουν ακόμα κατακτήσει την ισοτιμία τους αφού κάποιοι εξακολουθούν να κερδίζουν από την καταπίεσή τους!

Σήμερα, για τις γυναίκες στο εργοστάσιο, στο χωράφι, στο μικρομάγαζο, στο γραφείο, τις απλήρωτες ή άνεργες γυναίκες -όπως ίσως και για τη μητέρα σου- τα λουλούδια δε λένε τίποτα χωρίς το ψωμί. Τα Χρόνια Πολλά είναι κοροϊδία όταν κάποιοι ενδιαφέρονται να ζήσεις λίγα για να ζήσουν εκείνοι περισσότερα. Και τα δικαιώματα είναι απλώς μια λέξη, αφού η ιστορία απέδειξε πως τίποτα δε γίνεται δικό σου αν δεν αγωνιστείς πρώτα γι’ αυτό.

Τώρα ξέρεις ότι η 8 Μάρτη δεν είναι μέρα γιορτής!

Είναι μέρα τιμής και μνήμης για εκείνες τις εργάτριες που έσπασαν το φόβο τους, τολμώντας να διεκδικήσουν όσα τους ανήκαν, και για όσες άλλες τις ακολούθησαν αργότερα!
Είναι μέρα υπόσχεσης για νέους αγώνες των εργαζόμενων γυναικών του σήμερα!

Η 8 Μάρτη

Για τις γυναίκες και τους άντρες εργαζόμενους είναι μέρα σκέψης και δράσης γιατί δεν είναι ούτε το φύλο ούτε το χρώμα ούτε η φυλή που κάνουν τους ανθρώπους αντίπαλους!
Για τα κορίτσια και τα αγόρια είναι μέρα ερωτήσεων, γνώσης, συζήτησης και πλησιάσματος μεταξύ τους γιατί θα είναι η επόμενη γενιά αγωνιστών. Χέρι με χέρι θα βαδίσουν προς το μέλλον! Μαζί θα φτιάξουν ένα νέο κόσμο χωρίς αδικία και εκμετάλλευση…

ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ (Ο.Γ.Ε)

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΥΝΑΙΚΩΝ Ε΄ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ 6/3

Ο Σύλλογος Γυναικών Ε' Διαμερίσματος σας προσκαλεί στην εκδήλωση/συζήτηση που διοργανώνει την Τετάρτη 6 Μαρτίου, στις 6:30 μμ, στα γραφεία του Μυκηνών 17 (Μπότσαρη με Δελφών) σχετικά με την Ημέρα της Γυναίκας.

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ: ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ

Τα τελευταία χρόνια είχε φανεί η διάθεση από το κεφάλαιο για σύνδεση της επιχειρηματικής του δραστηριότητας με την παιδεία. Μάλιστα πολλά από τα μέτρα που παίρνονταν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις στον τομέα της παιδείας φανέρωναν ότι έμμεσα το πράγμα πηγαίνει προς τα εκεί (παράδειγμα τα συμβούλια διοίκησης με τη συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών παραγόντων).

Πλέον οι προθέσεις της επιχειρηματικής κάστας (διαμέσου της κυβέρνησής τους) φάνηκαν ξεκάθαρα, η διάθεσή τους για ιδιωτικά πανεπιστήμια εκδηλώθηκε ανοιχτά: την περασμένη Πέμπτη, ο υπουργός Εσωτερικών Στυλιανίδης (Νέα Δημοκρατία) πρότεινε τη μετοχοποίηση των πανεπιστημίων της χώρας και την παραχώρηση του 49% των μετοχών σε ιδιώτες, οι οποίοι θα αναλάβουν και τη διαχείρισή τους. Δηλαδή, δεν έχουμε άπλα παραχώρηση της δυνατότητας ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά -ακόμα χειρότερα- ιδιωτικοποίηση των ήδη υπάρχοντων.

Να θυμίσουμε ότι το 2007 είχε γίνει προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 (το οποίο δεν επιτρέπει την ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων), η οποία απόπειρα εγκαταλείφθηκε λόγω της έντονης αντίδρασης της φοιτητικής κοινότητας. Το άρθρο μπορεί να μην αναθεωρήθηκε, αλλά το εμπόδιο υπερπηδήθηκε: αφού το 51% των πανεπιστημίων θα ανήκει στο κράτος, τότε τυπικά τα πανεπιστήμια θα μπορούν να θεωρούνται δημόσια.

Κατά τον Στυλιανίδη «Ο προϋπολογισμός της χώρας μας επαρκεί για τη χρηματοδότηση περίπου 15 Πανεπιστημίων απ' τα 25 που διαθέτουμε με συνέπεια να απειλούνται τα υπόλοιπα με κλείσιμο ή μαρασμό». Λεφτά δηλαδή δεν υπάρχουν για τα πανεπιστήμια, υπάρχουν όμως για συμμετοχή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ ή για επιδότηση επιχειρήσεων. Η φορολογία για το λαό αυξάνεται συνεχώς, αλλά τα έσοδα του κράτους δεν καταλήγουν ούτε στην παιδεία, ούτε πουθενά αλλού που θα μπορούσε αυτός να ωφεληθεί. 

Η υποχρηματοδότηση της Παιδείας δεν είναι ένα φαινόμενο που προέκυψε ξαφνικά λόγω κρίσης (φυσικά οξύνθηκε από την κρίση) αλλά είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα. Εξάλλου, η διεύρυνση της ανώτατης εκπαίδευσης με Τμήματα και ιδρύματα, κυρίως μέσω προσωρινών ευρωπαϊκών κονδυλίων, ήταν μια επιλογή και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που αντικειμενικά επιβάρυνε τον προϋπολογισμό της ανώτατης εκπαίδευσης χωρίς να εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και σήμερα αυτή την επιλογή προσπαθούν να την αναπροσαρμόσουν με το Σχέδιο «Αθηνά» φορτώνοντας ξανά τα βάρη στις πλάτες των φοιτητών, των οικογενειών τους και των εργαζομένων στα ιδρύματα.


Αν παρασυρθούμε από τα λεγόμενα του Στυλιανίδη θα πρέπει να πιστέψουμε ότι η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων θα μας φέρει τον παράδεισο επί της γης. Μέσες άκρες είπε ότι αυτά θα αποτελέσουν «μία νέα πηγή για το ΑΕΠ, ότι θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, ότι θα προσελκύσουν επιπλέον επενδύσεις, ότι θα συμβάλλουν συνολικότερα στην καπιταλιστική οικονομία». Ας μην ψαρώνουμε τόσο εύκολα. Οι μόνοι που θα ωφεληθούν είναι αυτοί που θα τα αναλάβουν και θα ωφεληθούν με ποικίλους τρόπους όπως η πιθανότατη επιβολή διδάκτρων. Για όσους χαίρονται πιστεύοντας ότι θα σταματήσουν να πληρώνουν την παιδεία μέσω φορολογίας, αφού θα την πληρώνουν μέσω διδάκτρων όσοι φοιτούν, να τους ενημερώσουμε ότι σ' αυτά τα πανεπιστήμια θα υπάρχει και κρατική χρηματοδότηση η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήγει στους ιδιώτες. Επίσης οι ιδιώτες θα μπορούν να επέμβουν και να κατευθύνουν την έρευνα χρησιμοποιώντας την προς ώφελός τους, όπως επίσης και το πρόγραμμα σπουδών, προωθώντας μαθήματα που θα ικανοποιούν το στενό επιχειρησιακό συμφέρον τους.

Τα πανεπιστήμια ιδιωτικοποιούνται για να βρει διέξοδο κερδοφορίας το κεφάλαιο, τώρα που η κρίση βαθαίνει.
Η αντίδραση πρέπει να είναι άμεση. Όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας παιδείας που θα φορτώσει περισσότερα βάσανα για τη λαϊκή οικογένεια προκειμένου να σπουδάσει τα παιδιά της.

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ...

Ας το αναφέρουμε και αυτό: στη Βουλγαρία, μετά από ακραίες αυξήσεις στα τιμολόγια του ρεύματος, όπου σε κάποιες περιπτώσεις ο λογαριασμός υπερέβαινε το μέσο μισθό του εργαζόμενου ή ήταν και πολλαπλάσιος της μέσης σύνταξης, (τα τελευταία 10 χρόνια οι αυξήσεις ήταν πάνω από 200%), ο λαός ακολούθησε το δρόμο της δυναμικής και μαζικής κινητοποίησης. Διαδηλώσεις με τη συμμετοχή όλων των φτωχών λαϊκών στρωμάτων (συνταξιούχων, εργαζομένων, μικρομεσαίων) πραγματοποιήθηκαν σε πολλές πόλεις της Βουλγαρίας έχοντας σαν βασικό χαρακτηριστικό την επιμονή.

Το αποτέλεσμα: πρώτα η αποπομπή του υπουργού οικονομικών Ντιάνκοφ, με την οποία -ευτυχώς- ο λαός δεν "ψάρωσε" και συνέχισε τις κινητοποιήσεις του και δεύτερον η παραίτηση της κυβέρνησης Μπορίσοφ στις 20 Φλεβάρη, με αποτέλεσμα η Βουλγαρία να βρίσκεται εν όψει πρόωρων εκλογών (έχουν κανονιστεί για 12 Μάη). Επίσης την Τετάρτη η βουλγαρική Βουλή ψήφισε νομοσχέδιο για τη μείωση των τιμολογίων ηλεκτρικού ρεύματος κατά 8% από τον ερχόμενο Μάρτη, σε μία άτσαλη προσπάθεια να εκτονώσει τις λαϊκές αντιδράσεις. Ωστόσο, πρόκειται για κοροϊδία, αφού οι αυξήσεις που επιβλήθηκαν τα τελευταία χρόνια είναι κατά πολύ μεγαλύτερες. 

Σε καμιά περίπτωση μια παραίτηση κυβέρνησης δε φέρνει την "άνοιξη". Σίγουρα όμως αποδεικνύεται  πως η αντίδραση μπορεί να δώσει κάποιο αποτέλεσμα και να έχουμε αλλαγή εξελίξεων.

Να τονίσουμε πως η ηλεκτροδότηση στη Βουλγαρία είναι ιδιωτική υπόθεση και ελέγχεται από τα εξής μονοπώλια: τις τσέχικες εταιρίες CEZ και ENERGO-PRO και την αυστριακή EVN. Ένα από τα συνθήματα των διαδηλώσεων ήταν "Εθνικοποίηση των εταιρειών ρεύματος". 
Εδώ στην Ελλάδα που η ΔΕΗ οδεύει προς την πλήρη ιδιωτικοποίηση (και γι' αυτό το λόγο έχουμε και τις αυξήσεις στα τιμολόγια), θα παραδειγματιστούμε καθόλου από τους Βούλγαρους όσο αφορά το δυναμισμό και την αποφασιστικότητα της αντίδρασής τους ή θα κλαίμε τη μοίρα μας;