Ως εργαλείο για την
κατάργηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων
αξιοποιούν η ΕΕ και οι κυβερνήσεις τα υψηλά ποσοστά της ανεργίας των
νέων. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται και το μέτρο που προτείνει η
Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την καθιέρωση της «Εγγύησης για τη νεολαία». Το
μέτρο αφορά στη διασφάλιση θέσεων εργασίας, εκπαίδευσης ή κατάρτισης
στους νέους έως 25 ετών που έχουν ολοκληρώσει τις σπουδές τους ή έχουν
απολυθεί, με στόχο - όπως λένε - να μη μένουν στην ανεργία για
περισσότερους από τέσσερις μήνες.
Παρά το γεγονός ότι η Επιτροπή σπεύδει να χαρακτηρίσει ως «ποιοτική» τη θέση εργασίας που θα εξασφαλίζεται μέσω του συγκεκριμένου μέτρου, οι λεπτομέρειες δεν επιβεβαιώνουν τον επιθετικό προσδιορισμό. Στην ουσία, πρόκειται για προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, για θέσεις πρακτικής άσκησης και μαθητείας, που εξασφαλίζουν φθηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις και ανεργία σε ... δόσεις για τους νέους. Η εξαγγελία για τη θέσπιση μιας «Ευρωπαϊκής Συμμαχίας για θέσεις μαθητείας» και ο στόχος για μείωση των εμποδίων στην «κινητικότητα» των νέων, μεταφράζονται για τους ανέργους σε περιπλάνηση από χώρα σε χώρα στο κυνήγι μιας θέσης μαθητείας.
Τα 7,5 εκατομμύρια νέων ηλικίας 15-24 ετών που βρίσκονται εκτός απασχόλησης, εκπαίδευσης ή κατάρτισης, απασχολούν την ΕΕ από μια ιδιαίτερη οπτική γωνία, από αυτήν του κόστους: «Το οικονομικό κόστος της μη ενσωμάτωσης των νέων στην αγορά εργασίας», σημειώνεται στο Δελτίο Τύπου της Επιτροπής «έχει εκτιμηθεί σε περισσότερα από 150 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, ήτοι 1,2% του ΑΕΠ της ΕΕ».
Μετά από αυτήν την αποκάλυψη, τα εκατομμύρια των ανέργων νέων μάλλον θα πρέπει να απολογηθούν στις κυβερνήσεις και στους εργοδότες για το δημοσιονομικό κόστος και τα διαφυγόντα κέρδη που τους προκαλούν, να σταματήσουν να διεκδικούν μέτρα για την ανακούφισή τους από τα οξυμένα προβλήματα που τους προκαλεί η ανεργία και φυσικά να μην παλεύουν για σταθερή δουλειά με σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα. Αντ' αυτού να πάρουν θέση στην ουρά: Μετά από τέσσερις μήνες ανεργίας, η ΕΕ και η κυβέρνηση μπορεί και να τους εξασφαλίσουν μια θέση εργασίας, κατάρτισης ή μαθητείας. Και βέβαια, όταν η ΕΕ μιλά για «εργασία» αναφέρεται στη δουλειά χωρίς δικαιώματα, με ωράριο - λάστιχο, μισθούς - ψίχουλα και γενικά συνθήκες σκλαβιάς... Αυτή είναι η «ποιοτική» εργασία που γενικεύεται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ: «ποιοτική» για την ανταγωνιστικότητα και τη μεγαλοεργοδοσία.
(Πηγή: Ριζοσπάστης)
Παρά το γεγονός ότι η Επιτροπή σπεύδει να χαρακτηρίσει ως «ποιοτική» τη θέση εργασίας που θα εξασφαλίζεται μέσω του συγκεκριμένου μέτρου, οι λεπτομέρειες δεν επιβεβαιώνουν τον επιθετικό προσδιορισμό. Στην ουσία, πρόκειται για προγράμματα απόκτησης εργασιακής εμπειρίας, για θέσεις πρακτικής άσκησης και μαθητείας, που εξασφαλίζουν φθηνό εργατικό δυναμικό για τις επιχειρήσεις και ανεργία σε ... δόσεις για τους νέους. Η εξαγγελία για τη θέσπιση μιας «Ευρωπαϊκής Συμμαχίας για θέσεις μαθητείας» και ο στόχος για μείωση των εμποδίων στην «κινητικότητα» των νέων, μεταφράζονται για τους ανέργους σε περιπλάνηση από χώρα σε χώρα στο κυνήγι μιας θέσης μαθητείας.
Τα 7,5 εκατομμύρια νέων ηλικίας 15-24 ετών που βρίσκονται εκτός απασχόλησης, εκπαίδευσης ή κατάρτισης, απασχολούν την ΕΕ από μια ιδιαίτερη οπτική γωνία, από αυτήν του κόστους: «Το οικονομικό κόστος της μη ενσωμάτωσης των νέων στην αγορά εργασίας», σημειώνεται στο Δελτίο Τύπου της Επιτροπής «έχει εκτιμηθεί σε περισσότερα από 150 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, ήτοι 1,2% του ΑΕΠ της ΕΕ».
Μετά από αυτήν την αποκάλυψη, τα εκατομμύρια των ανέργων νέων μάλλον θα πρέπει να απολογηθούν στις κυβερνήσεις και στους εργοδότες για το δημοσιονομικό κόστος και τα διαφυγόντα κέρδη που τους προκαλούν, να σταματήσουν να διεκδικούν μέτρα για την ανακούφισή τους από τα οξυμένα προβλήματα που τους προκαλεί η ανεργία και φυσικά να μην παλεύουν για σταθερή δουλειά με σύγχρονα εργασιακά δικαιώματα. Αντ' αυτού να πάρουν θέση στην ουρά: Μετά από τέσσερις μήνες ανεργίας, η ΕΕ και η κυβέρνηση μπορεί και να τους εξασφαλίσουν μια θέση εργασίας, κατάρτισης ή μαθητείας. Και βέβαια, όταν η ΕΕ μιλά για «εργασία» αναφέρεται στη δουλειά χωρίς δικαιώματα, με ωράριο - λάστιχο, μισθούς - ψίχουλα και γενικά συνθήκες σκλαβιάς... Αυτή είναι η «ποιοτική» εργασία που γενικεύεται σε όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ: «ποιοτική» για την ανταγωνιστικότητα και τη μεγαλοεργοδοσία.
(Πηγή: Ριζοσπάστης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου