Στην Ελλάδα αυξάνουν οι πολιτικοί προπαγανδιστές ενός «σχεδίου Β'» για
έξοδο από την κρίση. Είναι οι προτάσεις τους προς όφελος του λαού;
Ο
Γερμανός οικονομολόγος και πρόεδρος του Ινστιτούτου Οικονομικών Ερευνών
Ifo του Μονάχου, ενός από τα βασικά «θερμοκήπια» της οικονομικής
πολιτικής στη Γερμανία, έλεγε τις προάλλες ότι η Ελλάδα θα είχε
ξεπεράσει σήμερα την κρίση, εάν την άνοιξη του 2010 είχε χρεοκοπήσει και
αποχωρήσει από την Ευρωζώνη. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Die
Welt», ο Χανς-Βέρνερ Ζιν τάχθηκε επίσης υπέρ μιας ανοιχτής νομισματικής
ένωσης, από την οποία τα κράτη θα μπορούν να αποχωρήσουν προσωρινά και
να αναζητήσουν μεταβατική βοήθεια με σχέδια τύπου «Μάρσαλ». «Ηταν μεγάλο
λάθος να παραβιάσουμε τη Συνθήκη του Μάαστριχτ και να κρατήσουμε την
Ελλάδα στο ευρώ με δημόσια δάνεια που αναλογούν εν τω μεταξύ στο 160%
του ΑΕΠ και τα οποία δε θα εξυπηρετηθούν ποτέ (...) Η Ελλάδα θα είχε
βγει τώρα από την κρίση, εάν την άνοιξη του 2010 είχε πτωχεύσει και είχε
αποχωρήσει από το ευρώ. Θα είχε σε μεγάλο βαθμό απελευθερωθεί από το
χρέος της και θα είχε, με μια υποτιμημένη δραχμή, ανακτήσει την
ανταγωνιστικότητά της», είπε μεταξύ άλλων και κατέληξε: «Εάν αυξηθούν οι
δυσκολίες στις μεγάλες χώρες, δε θα μπορούμε έτσι κι αλλιώς να
συνεχίσουμε την πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, λόγω έλλειψης
κεφαλαίων». Σε ό,τι αφορά την Ευρωένωση, ο πρόεδρος του Ifo είπε ότι
οραματίζεται «μια ανοιχτή νομισματική ένωση, από την οποία θα μπορεί
κανείς να αποχωρήσει προσωρινά, εάν δεν μπορεί να αντεπεξέλθει και θα
μπορεί να βασιστεί στη μεταβατική βοήθεια της διεθνούς κοινότητας».
Ο
ίδιος κάνει λόγο για σχέδιο Μάρσαλ για την Ελλάδα μετά την έξοδό της,
το οποίο, επισημαίνει, θα μπορούσε να αναλάβει μόνη της η Γερμανία.
«Αυτό θα ήταν καλύτερο και φθηνότερο από το να μοιράζονται όλα αυτά τα
χρήματα μέσω συλλογικών θεσμών διάσωσης, όπως η ΕΚΤ, στους οποίους
σχεδόν δεν έχουμε λόγο, αλλά πληρώνουμε τα περισσότερα και στο τέλος
είμαστε πάρα ταύτα οι κακοί». Ο Γερμανός οικονομολόγος δήλωσε ακόμα ότι
«η Γερμανία μπορεί να υπάρξει και χωρίς το ευρώ» και χαρακτήρισε
υπερβολικά «τα σενάρια τρόμου που περιγράφονται σχετικώς με το
ενδεχόμενο εξόδου, κυρίως δε σε ό,τι αφορά τον κίνδυνο για την εξαγωγική
βιομηχανία της χώρας».
Καταλήγει στη συνέντευξη επαναλαμβάνοντας ότι
«αν μια χώρα δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει την κατάσταση με το
ευρώ, επειδή δεν είναι πλέον ανταγωνιστική, τότε πρέπει να αποχωρεί μόνη
της και η Γερμανία θα πρέπει να σταματήσει να κρατάει τεχνητά τέτοιες
χώρες στο ευρώ με αύξηση των δανείων, τα οποία δεν πρόκειται να
αποπληρωθούν ποτέ». Είναι φανερό ότι η κριτική του Γερμανού
οικονομολόγου στο μείγμα της διαχείρισης της κρίσης που προκρίνει η
γερμανική κυβέρνηση, δε γίνεται από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων σε
Ελλάδα και Γερμανία. Αντίθετα, αντανακλά απόψεις μερίδων της
πλουτοκρατίας που βλέπουν τα συμφέροντά τους να εξυπηρετούνται καλύτερα
από μια ενδεχόμενη συρρίκνωση της Ευρωζώνης, χωρίς τις χώρες μέλη που
βρίσκονται σε κρίση και που η διατήρησή τους στο ευρώ προϋποθέτει διαρκή
τροφοδότηση με χρήμα, έστω κι αν αυτό δίνεται με το αζημίωτο. Ο
πρόεδρος του Ifo μιλάει επίσης στο όνομα μερίδων της αστικής τάξης που
δε θα είχαν πρόβλημα ακόμα και με έξοδο της Γερμανίας από το ευρώ,
επικεντρώνοντας στις εξαγωγικές βιομηχανίες, για τις οποίες εκτιμά ότι η
σχέση κόστους - οφέλους από ενδεχόμενη επιστροφή στο εθνικό νόμισμα θα
ήταν υπέρ τους.
Με τον ίδιο
τρόπο προσεγγίζει και το ζήτημα της Ελλάδας, λέγοντας ότι αν έφευγε από
το ευρώ το 2010, δε θα πλήττονταν τόσο πολύ η ανταγωνιστικότητά της, άρα
θα μπορούσε να ξεπεράσει την κρίση πιο γρήγορα. Πώς; Με ραγδαία
υποτίμηση του εθνικού της νομίσματος, που σημαίνει καταβαράθρωση της
τιμής της εργατικής δύναμης και ταυτόχρονα φθηνότερες τιμές στον
τουρισμό και στα εξαγώγιμα προϊόντα. Δηλαδή, ενίσχυση της
ανταγωνιστικότητας σε συγκεκριμένους κλάδους της οικονομίας και ο λαός
στην πείνα και επιπλέον χρεωμένος μέχρι το λαιμό, αφού τα δάνεια που τον
πνίγουν σε ευρώ θα έπρεπε να τα αποπληρώσει με δραχμές. Το ίδιο και για
εμπορεύματα εισαγωγής.
Το ίδιο «παραμύθι» το έζησε και ο λαός της
Ισλανδίας, την οποία δικαιολογημένα αστοί και οπορτουνιστές παρουσιάζουν
σαν υπόδειγμα στη διαχείριση της κρίσης, αφού κατάφερε να επιστρέψει σε
ανάπτυξη με υποτίμηση του εθνικού της νομίσματος και αφού πρώτα έριξε
στα Τάρταρα το βιοτικό επίπεδο του λαού της. Ο Γερμανός οικονομολόγος
βάζει μια ακόμα διάσταση. Αυτή του σχεδίου «Μάρσαλ» για τις χώρες που θα
έφευγαν από το ευρώ. Στην περίπτωση μάλιστα της Ελλάδας, λέει ότι θα
μπορούσε να το αναλάβει εξολοκλήρου η Γερμανία. Να κάνει τι; Σε μια χώρα
με πάμφθηνους εργαζόμενους, να έρθει και να αγοράσει κοψοχρονιά
υποδομές και εργατική δύναμη, για να τροφοδοτήσει την ανάπτυξη και να
πλουτίσουν τα δικά της μονοπώλια, σε σύμπραξη με ντόπιους
μεγαλοεπιχειρηματίες, που σε ανάπτυξη και κρίση κάνουν πάρτι στην πλάτη
του λαού. Αυτά είναι τα περίφημα σχέδια Μάρσαλ που ζητάει και ο ΣΥΡΙΖΑ
για να βγει η Ελλάδα από την κρίση. Η ραγδαία υποτίμηση της ζωής του
λαού είναι ο πυρήνας των «σχεδίων Β'», που προτείνουν ο Αλαβάνος, ο
Κατσανέβας και διάφοροι άλλοι, οι οποίοι θέλουν η οικονομία να
παραμείνει καπιταλιστική και να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητά της,
κοροϊδεύοντας το λαό ότι αυτό είναι εφικτό χωρίς ο ίδιος να γίνει
φτηνότερος για τα αφεντικά και η οικογένειά του φτωχότερη. Να γιατί λέμε
ότι είτε εντός ευρώ είτε εκτός, ο λαός δεν πρόκειται να δει προκοπή.
Γι' αυτό χρειάζεται αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των
μονοπωλίων, μονομερής διαγραφή του χρέους με εργατική λαϊκή εξουσία.
(Πηγή: Ριζοσπάστης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου