ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΣΤΑ TODAYLICIOUS

Το Σάββατο 31 Γενάρη πραγματοποιήθηκε παράσταση διαμαρτυρίας από το Συνδικάτο Εργατοϋπαλλήλων Τουριστικών και Επισιτιστικών Επιχειρήσεων (Σ.Ε.Τ.ΕΠ.Ε.) σε υποκατάστημα της αλυσίδας "Todaylicious" στην οδό Τσιμισκή, στα Λαδάδικα.

Ο λόγος; Η εκδικητική απόλυση εργαζόμενης, η οποία "τόλμησε" να συμμετέχει στην πανελλαδική απεργία της 27ης Νοεμβρίου, διεκδικώντας αξιοπρεπή επιβίωση σε μια εποχή που ο εργαζόμενος χάνει κάθε κεκτημένο.

Η εξέλιξη της κινητοποίησης ήταν θετική. Εκπρόσωπος της εργοδοσίας δεσμεύτηκε προφορικά για την επαναπρόσληψη της απολυμένης στη δουλειά, ενώ ορίστηκε και συνάντηση για να "επισημοποιηθεί" η δέσμευση.

Πράγμα που αποδεικνύει πως το "δεν γίνεται τίποτα" και το "οι αγώνες δεν αποδίδουν" που λέγονται συχνά-πυκνά δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Νίκες υπάρχουν, αλλά φυσικά δεν προβάλλονται από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης.

Από 'κει και πέρα, για μεγαλύτερες και περισσότερες νίκες, απαιτείται και υψηλότερος βαθμός συμμετοχής στο κίνημα: μαζικοποίηση και προσήλωση στο στόχο!

Δείτε το βίντεο με τις δηλώσεις από την κινητοποίηση και διαβάστε παρακάτω την ανακοίνωση που εξέδωσε το συνδικάτο και η οποία μοιραζόταν κατά τη διάρκειά της:

Κυβερνήσεις μπορεί να αλλάζουν, οι ζωές μας όμως…

Συνάδελφε, συναδέλφισσα,

Οι εκλογές ήρθαν και παρήλθαν και την επόμενη μέρα η πραγματικότητα μας προσγειώνει ξανά, ακόμα και με κυβέρνηση που έχει ως κορμό την υποτιθέμενη αριστερά. Για μία ακόμα φορά φαίνεται τι πάει να πει ανάπτυξη για τους μεγαλοεργοδότες του κλάδου, με το παράδειγμα των καταστημάτων Todaylicious. Ξεφυτρώνουν παντού σαν μανιτάρια και συνεχίζουν να επεκτείνονται και σε άλλες πόλεις καθώς ήδη μετράνε στο δυναμικό τους δεκάδες μαγαζιά και εκατοντάδες εργαζόμενους, κυρίως νέους μιας και αυτοί κοστίζουν πιο φτηνά στον εργοδότη. Η περιγραφή της κατάστασης είναι περιττή  μιας και οι περισσότεροι έχουμε περάσει τουλάχιστον από ένα κατάστημα, και έχουμε δει τους εργαζόμενους να τρέχουν σαν τους παλαβούς, να προσπαθούν να εξυπηρετήσουν πολλούς πελάτες ταυτόχρονα  κλπ.

Τα καταστήματα αυτά είναι ένα παράδειγμα του τι σημαίνει ανάπτυξη για τα αφεντικά και τι για τους εργαζόμενους. Παρά τα κέρδη τους, οι εργαζόμενοι βιώνουν την εξαθλίωση, δουλεύοντας με προγράμματα κάθε λογής από τα οποία επωφελούνται οι εργοδότες. Προσλαμβάνουν εργαζόμενους που δεν τους κοστίζουν τίποτα, για να τους βγάλουν τη δουλειά και μετά τη λήξη του προγράμματος ή τους πετάνε για να τους αντικαταστήσουν με άλλους πιο φθηνούς ή περιπλανιούνται από κατάστημα σε κατάστημα μέχρι στο τέλος να απολυθούν.

Βασικός νόμος όμως, είναι η εντατικοποίηση της εργασίας. Πρέπει η δουλειά να βγει όσο πιο γρήγορα γίνεται, καθώς λογική της εταιρίας είναι η ταχεία εστίαση και παράλληλα οι εργαζόμενοι πρέπει να δείχνουν πόσο ευχαριστημένοι είναι, παρόλο που είναι πολυμηχανήματα με ημερομηνία λήξης. Στα περισσότερα μαγαζιά επικρατούν τα προγράμματα του ΟΑΕΔ κυρίως για νέους κάτω των 24, αλλά και άλλα προγράμματα, ενώ συναντάς και συμβάσεις ημιαπασχόλησης που σχεδόν πάντα είναι ψεύτικες καθώς καθεστώς στα περισσότερα μαγαζιά είναι οι έξι μέρες εβδομαδιαίως.

Και απέναντι σε όλα αυτά, αν πάει κανείς να σηκώσει κεφάλι, του το κόβουν, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό μιας εργαζόμενης σε κατάστημα της «μαμάς» εταιρίας, στην οδό Πολυτεχνείου. Συμμετείχε στη γενική απεργία στις 27/11, όπως και χιλιάδες άλλοι εργαζόμενοι με αίτημα καλύτερους όρους δουλειάς και ζωής.

Εξαιτίας αυτού του «εγκλήματος» η εργοδοσία άρχισε να μεθοδεύει την απόλυσή της βάζοντάς την σερί βραδινή βάρδια για να την κάνουν να παραιτηθεί και ταυτόχρονα προσπαθούσαν να καλλιεργήσουν μέσα στο μαγαζί κλίμα επιθετικότητας από τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Όταν πια κατάλαβαν πως όλα αυτά δεν αποδίδουν, της ανακοίνωσαν, αφού είχε βγει το πρόγραμμα, ότι σε δύο μέρες σταματάει.

Έτσι απαντάει η εργοδοσία όταν κάποιος αντιστέκεται σε όλα αυτά που προσπαθούν να του επιβάλλουν. Όλη αυτή η πολιτική της εταιρίας δεν είναι ξεκομμένη από τον υπόλοιπο κλάδο, καθώς παρόμοια κατάσταση βιώνουν οι εργαζόμενοι σε Mikel, Plaisir και στις περισσότερες επισιτιστικές, και όχι μόνο, αλυσίδες. Τα ίδια συμβαίνουν και σε άλλους κλάδους, καθώς αυτό που θέλουν είναι εργαζόμενους με σκυμμένο το κεφάλι που θα ζουν μία ζωή χωρίς αξιοπρέπεια, και για εργασιακά δικαιώματα ούτε λόγος, ό,τι έχει ο εργοδότης ευχαρίστηση. Αυτή είναι η ιδιωτική πρωτοβουλία που βροντοφωνάζουν μεγαλοεπιχειρηματίες και τα κόμματά τους, η ανταγωνιστικότητα που ευαγγελίζονται.

Εμείς απαντάμε: Δε θα τους περάσει! Όσο και αν σκύψουμε το κεφάλι δεν τους είναι αρκετό! Σκλάβοι του 21ου αιώνα δε θα γίνουμε!

Γύρισέ τους την πλάτη! Πάλεψε για το δικό σου συμφέρον, για το συμφέρον της τάξης σου! Πάλεψε για τη ζωή τη δική σου, των παιδιών σου. Τίποτα ποτέ δε δόθηκε στην εργατιά εξ ουρανού! Ό,τι κερδήθηκε, και υπήρχε μέχρι τώρα, κατακτήθηκε με αγώνες και θυσίες! Το κατέκτησαν ενωμένοι οι εκμεταλλευόμενοι ενάντια στους εκμεταλλευτές τους. Ο μόνος δρόμος είναι η οργάνωση του αγώνα μαζί με όλους όσους βιώνουν την αντιλαϊκή πολιτική.