Τα τελευταία χρόνια είχε φανεί η διάθεση από το κεφάλαιο για σύνδεση της επιχειρηματικής του δραστηριότητας με την παιδεία. Μάλιστα πολλά από τα μέτρα που παίρνονταν από τις προηγούμενες κυβερνήσεις στον τομέα της παιδείας φανέρωναν ότι έμμεσα το πράγμα πηγαίνει προς τα εκεί (παράδειγμα τα συμβούλια διοίκησης με τη συμμετοχή εξωπανεπιστημιακών παραγόντων).
Πλέον οι προθέσεις της επιχειρηματικής κάστας (διαμέσου της κυβέρνησής τους) φάνηκαν ξεκάθαρα, η διάθεσή τους για ιδιωτικά πανεπιστήμια εκδηλώθηκε ανοιχτά: την περασμένη Πέμπτη, ο υπουργός Εσωτερικών Στυλιανίδης (Νέα Δημοκρατία) πρότεινε τη μετοχοποίηση των πανεπιστημίων της χώρας και την παραχώρηση του 49% των μετοχών σε ιδιώτες, οι οποίοι θα αναλάβουν και τη διαχείρισή τους. Δηλαδή, δεν έχουμε άπλα παραχώρηση της δυνατότητας ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά -ακόμα χειρότερα- ιδιωτικοποίηση των ήδη υπάρχοντων.
Να θυμίσουμε ότι το 2007 είχε γίνει προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 (το οποίο δεν επιτρέπει την ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων), η οποία απόπειρα εγκαταλείφθηκε λόγω της έντονης αντίδρασης της φοιτητικής κοινότητας. Το άρθρο μπορεί να μην αναθεωρήθηκε, αλλά το εμπόδιο υπερπηδήθηκε: αφού το 51% των πανεπιστημίων θα ανήκει στο κράτος, τότε τυπικά τα πανεπιστήμια θα μπορούν να θεωρούνται δημόσια.
Κατά τον Στυλιανίδη «Ο προϋπολογισμός της χώρας μας επαρκεί για τη χρηματοδότηση περίπου 15 Πανεπιστημίων απ' τα 25 που διαθέτουμε με συνέπεια να απειλούνται τα υπόλοιπα με κλείσιμο ή μαρασμό». Λεφτά δηλαδή δεν υπάρχουν για τα πανεπιστήμια, υπάρχουν όμως για συμμετοχή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ ή για επιδότηση επιχειρήσεων. Η φορολογία για το λαό αυξάνεται συνεχώς, αλλά τα έσοδα του κράτους δεν καταλήγουν ούτε στην παιδεία, ούτε πουθενά αλλού που θα μπορούσε αυτός να ωφεληθεί.
Η υποχρηματοδότηση της Παιδείας δεν είναι ένα φαινόμενο που προέκυψε ξαφνικά λόγω κρίσης (φυσικά οξύνθηκε από την κρίση) αλλά είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα. Εξάλλου, η διεύρυνση της ανώτατης εκπαίδευσης με Τμήματα και ιδρύματα, κυρίως μέσω προσωρινών ευρωπαϊκών κονδυλίων, ήταν μια επιλογή και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που αντικειμενικά επιβάρυνε τον προϋπολογισμό της ανώτατης εκπαίδευσης χωρίς να εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και σήμερα αυτή την επιλογή προσπαθούν να την αναπροσαρμόσουν με το Σχέδιο «Αθηνά» φορτώνοντας ξανά τα βάρη στις πλάτες των φοιτητών, των οικογενειών τους και των εργαζομένων στα ιδρύματα.
Αν παρασυρθούμε από τα λεγόμενα του Στυλιανίδη θα πρέπει να πιστέψουμε ότι η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων θα μας φέρει τον παράδεισο επί της γης. Μέσες άκρες είπε ότι αυτά θα αποτελέσουν «μία νέα πηγή για το ΑΕΠ, ότι θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, ότι θα προσελκύσουν επιπλέον επενδύσεις, ότι θα συμβάλλουν συνολικότερα στην καπιταλιστική οικονομία». Ας μην ψαρώνουμε τόσο εύκολα. Οι μόνοι που θα ωφεληθούν είναι αυτοί που θα τα αναλάβουν και θα ωφεληθούν με ποικίλους τρόπους όπως η πιθανότατη επιβολή διδάκτρων. Για όσους χαίρονται πιστεύοντας ότι θα σταματήσουν να πληρώνουν την παιδεία μέσω φορολογίας, αφού θα την πληρώνουν μέσω διδάκτρων όσοι φοιτούν, να τους ενημερώσουμε ότι σ' αυτά τα πανεπιστήμια θα υπάρχει και κρατική χρηματοδότηση η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήγει στους ιδιώτες. Επίσης οι ιδιώτες θα μπορούν να επέμβουν και να κατευθύνουν την έρευνα χρησιμοποιώντας την προς ώφελός τους, όπως επίσης και το πρόγραμμα σπουδών, προωθώντας μαθήματα που θα ικανοποιούν το στενό επιχειρησιακό συμφέρον τους.
Τα πανεπιστήμια ιδιωτικοποιούνται για να βρει διέξοδο κερδοφορίας το κεφάλαιο, τώρα που η κρίση βαθαίνει.
Η αντίδραση πρέπει να είναι άμεση. Όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας παιδείας που θα φορτώσει περισσότερα βάσανα για τη λαϊκή οικογένεια προκειμένου να σπουδάσει τα παιδιά της.
Πλέον οι προθέσεις της επιχειρηματικής κάστας (διαμέσου της κυβέρνησής τους) φάνηκαν ξεκάθαρα, η διάθεσή τους για ιδιωτικά πανεπιστήμια εκδηλώθηκε ανοιχτά: την περασμένη Πέμπτη, ο υπουργός Εσωτερικών Στυλιανίδης (Νέα Δημοκρατία) πρότεινε τη μετοχοποίηση των πανεπιστημίων της χώρας και την παραχώρηση του 49% των μετοχών σε ιδιώτες, οι οποίοι θα αναλάβουν και τη διαχείρισή τους. Δηλαδή, δεν έχουμε άπλα παραχώρηση της δυνατότητας ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά -ακόμα χειρότερα- ιδιωτικοποίηση των ήδη υπάρχοντων.
Να θυμίσουμε ότι το 2007 είχε γίνει προσπάθεια αναθεώρησης του άρθρου 16 (το οποίο δεν επιτρέπει την ύπαρξη ιδιωτικών πανεπιστημίων), η οποία απόπειρα εγκαταλείφθηκε λόγω της έντονης αντίδρασης της φοιτητικής κοινότητας. Το άρθρο μπορεί να μην αναθεωρήθηκε, αλλά το εμπόδιο υπερπηδήθηκε: αφού το 51% των πανεπιστημίων θα ανήκει στο κράτος, τότε τυπικά τα πανεπιστήμια θα μπορούν να θεωρούνται δημόσια.
Κατά τον Στυλιανίδη «Ο προϋπολογισμός της χώρας μας επαρκεί για τη χρηματοδότηση περίπου 15 Πανεπιστημίων απ' τα 25 που διαθέτουμε με συνέπεια να απειλούνται τα υπόλοιπα με κλείσιμο ή μαρασμό». Λεφτά δηλαδή δεν υπάρχουν για τα πανεπιστήμια, υπάρχουν όμως για συμμετοχή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ ή για επιδότηση επιχειρήσεων. Η φορολογία για το λαό αυξάνεται συνεχώς, αλλά τα έσοδα του κράτους δεν καταλήγουν ούτε στην παιδεία, ούτε πουθενά αλλού που θα μπορούσε αυτός να ωφεληθεί.
Η υποχρηματοδότηση της Παιδείας δεν είναι ένα φαινόμενο που προέκυψε ξαφνικά λόγω κρίσης (φυσικά οξύνθηκε από την κρίση) αλλά είναι ένα διαχρονικό πρόβλημα. Εξάλλου, η διεύρυνση της ανώτατης εκπαίδευσης με Τμήματα και ιδρύματα, κυρίως μέσω προσωρινών ευρωπαϊκών κονδυλίων, ήταν μια επιλογή και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ που αντικειμενικά επιβάρυνε τον προϋπολογισμό της ανώτατης εκπαίδευσης χωρίς να εξυπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες και σήμερα αυτή την επιλογή προσπαθούν να την αναπροσαρμόσουν με το Σχέδιο «Αθηνά» φορτώνοντας ξανά τα βάρη στις πλάτες των φοιτητών, των οικογενειών τους και των εργαζομένων στα ιδρύματα.
Αν παρασυρθούμε από τα λεγόμενα του Στυλιανίδη θα πρέπει να πιστέψουμε ότι η ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημίων θα μας φέρει τον παράδεισο επί της γης. Μέσες άκρες είπε ότι αυτά θα αποτελέσουν «μία νέα πηγή για το ΑΕΠ, ότι θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας, ότι θα προσελκύσουν επιπλέον επενδύσεις, ότι θα συμβάλλουν συνολικότερα στην καπιταλιστική οικονομία». Ας μην ψαρώνουμε τόσο εύκολα. Οι μόνοι που θα ωφεληθούν είναι αυτοί που θα τα αναλάβουν και θα ωφεληθούν με ποικίλους τρόπους όπως η πιθανότατη επιβολή διδάκτρων. Για όσους χαίρονται πιστεύοντας ότι θα σταματήσουν να πληρώνουν την παιδεία μέσω φορολογίας, αφού θα την πληρώνουν μέσω διδάκτρων όσοι φοιτούν, να τους ενημερώσουμε ότι σ' αυτά τα πανεπιστήμια θα υπάρχει και κρατική χρηματοδότηση η οποία κατά πάσα πιθανότητα θα καταλήγει στους ιδιώτες. Επίσης οι ιδιώτες θα μπορούν να επέμβουν και να κατευθύνουν την έρευνα χρησιμοποιώντας την προς ώφελός τους, όπως επίσης και το πρόγραμμα σπουδών, προωθώντας μαθήματα που θα ικανοποιούν το στενό επιχειρησιακό συμφέρον τους.
Τα πανεπιστήμια ιδιωτικοποιούνται για να βρει διέξοδο κερδοφορίας το κεφάλαιο, τώρα που η κρίση βαθαίνει.
Η αντίδραση πρέπει να είναι άμεση. Όχι στο ξεπούλημα της δημόσιας παιδείας που θα φορτώσει περισσότερα βάσανα για τη λαϊκή οικογένεια προκειμένου να σπουδάσει τα παιδιά της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου