ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ ΜΑΣ

Τα πράγματα -ως γνωστόν- ζορίζουν όλο και περισσότερο για την πλειοψηφία του λαού. Η κυβέρνηση και τα μεγάλα αφεντικά (καπιταλιστές) το γνωρίζουν καλά αυτό και παίρνουν τα μέτρα τους: στα σκαριά έχουν τον περιορισμό των διαδηλώσεων με διάφορα προσχήματα (διαβάστε και ένα άλλο σχετικό άρθρο εδώ).

Ο Ν. Δένδιας (υπουργός δημόσιας τάξης) υπέγραψε χτες σχετικό προεδρικό διάταγμα που στάλθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας. Επιλέχτηκε η μορφή του προεδρικού διατάγματος για να μη διεξαχθεί καμιά συζήτηση στη Βουλή σχετικά με ένα τόσο σοβαρό ζήτημα.

Ενώ στην αρχή μιλούσαν για περιορισμό των "μικρών διαδηλώσεων" (μικρές θεωρούν τις διαδηλώσεις κάτω των 200 ατόμων) τελικά το διάταγμα είναι έτσι διατυπωμένο που αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο περιορισμού διαδηλώσεων ανεξάρτητα από των αριθμό των συμμετεχόντων.

Το διάταγμα αναφέρει:
«Οι συναθροίσεις διεξάγονται κατά τρόπο που δεν διαταράσσεται παρά στο μέτρο του απολύτως αναγκαίου η οδική κυκλοφορία και η κοινωνικοοικονομική ζωή της πόλης. Σε πόλεις με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων δεν επιτρέπεται η κατάληψη ολόκληρου του οδοστρώματος και η πλήρης διακοπή της κυκλοφορίας από ιδιαίτερα μικρές, σε σχέση με τη σημασία της συγκεκριμένης οδού για την εξυπηρέτηση της οδικής κυκλοφορίας και της κοινωνικοοικονομικής ζωής της πόλης, συναθροίσεις». 

Το οποίο σημαίνει ότι θα μπορούν να θεωρούν "ιδιαίτερα μικρές" διαδηλώσεις με οποιοδήποτε αριθμό ατόμων. Ακόμα και μια συγκέντρωση χιλιάδων ατόμων μπορεί να βαφτιστεί "μικρή" σε σχέση με την εξυπηρέτηση των οικονομικών συμφερόντων διαφόρων παραγόντων της πόλης, όπως μεγαλεμπόρων, ξενοδόχων και λοιπών επιχειρηματιών. Βλέπουμε δηλαδή για άλλη μια φορά για ποιους δουλεύει η κυβέρνηση (χρειάζονται και άλλες αποδείξεις;). Όχι μόνο παίρνονται απανωτά μέτρα που ελαφραίνουν τους συγκεκριμένους παράγοντες (επιχειρηματίες) από τα βάρη της κρίσης φορτώνοντάς τα σε μας, αλλά μας απαγορεύουν και από πάνω να αντιδράσουμε σε αυτό.

Το προεδρικό διάταγμα συνεχίζει: 
«Η εκτίμηση περί του ιδιαίτερα μικρού μεγέθους της συνάθροισης και η δυνατότητα περιορισμού της σε μέρος του οδοστρώματος ανήκει στον αρμόδιο αστυνομικό διευθυντή, ο οποίος εκδίδει σχετική απόφαση την οποία γνωστοποιεί άμεσα στους ενδιαφερομένους. Η απόφαση αυτή μπορεί να είναι κατ' αρχάς προφορική και έπεται η έγγραφη διατύπωση και επίδοσή της εντός 24 ωρών. Κατά τη λήψη της προαναφερόμενης απόφασης υποχρεωτικά λαμβάνεται υπόψη ιδίως ο αριθμός των συμμετεχόντων στη συνάθροιση και η σημασία της συγκεκριμένης οδού για (την κυκλοφορία των οχημάτων δημόσιας συγκοινωνίας, την τουριστική κίνηση της περιοχής, την ομαλή πρόσβαση σε αρχαιολογικούς ή ιστορικούς χώρους και) την εν γένει εμπορική και οικονομική δραστηριότητα.».

Ο εκάστοτε αστυνομικός διευθυντής θα παίρνει λοιπόν την απόφαση για τη διεξαγωγή μιας συγκέντρωσης /διαδήλωσης.

Στη συνέχεια αναφέρεται:

«Οι ως άνω περιορισμοί δεν ισχύουν για συναθροίσεις και πορείες που εξαγγέλλονται και διοργανώνονται από πολιτικά κόμματα που εκπροσωπούνται στη Βουλή και από τριτοβάθμιες συνδικαλιστικές ενώσεις ή για συναθροίσεις ιστορικού εορτασμού ή επετειακού χαρακτήρα. Επί παραβάσεων ισχύουν οι κείμενες ποινικές διατάξεις».

Οι οποίες ποινικές διατάξεις είναι: παρακώλυση συγκοινωνιών και διατάραξη κοινής ειρήνης, κατηγορίες που έχουν προσαφθεί κατά εργατών που έκαναν παράσταση διαμαρτυρίας σε υπουργεία, όπως και κατά αγροτών που διαδήλωσαν με τα τρακτέρ τους. Επιπλέον για όσους δεν συμμορφώνονται με τις αστυνομικές αποφάσεις, υπάρχει και η σχετική νομοθεσία της δικτατορίας (νδ 794/1971 και νδ 269/1972) περί κανονισμού διαλύσεως δημοσίων συναθροίσεων.

Περιορισμός της διαμαρτυρίας λοιπόν, και (ποιος ξέρει;) στο μέλλον ίσως να δούμε και χειρότερα.

Το λυπηρό είναι ότι υπάρχουν ακόμα και άνθρωποι του λαού οι οποίοι ενδεχομένως θα ικανοποιηθούν από τέτοιου είδους μέτρα, ενώ στην πραγματικότητα είναι εναντίον τους (η κυβέρνηση πατάει πάνω ΚΑΙ σ' αυτούς όταν δρομολογεί τέτοιου είδους διατάγματα). Όλοι μας γνωρίσαμε κάποτε ανθρώπους που διαμαρτύρονταν για τις διαδηλώσεις, επειδή "κλείνουν τους δρόμους και δεν μπορούμε να πάμε στη δουλειά μας και ταλαιπωρούμαστε", επειδή "κάνουν φασαρία, δεν είναι πράγματα αυτά" κλπ. Εμείς καλούμε τα συγκεκριμένα άτομα να συνειδητοποιήσουν ότι και οι ίδιοι βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση σήμερα με όλη αυτή την αντιλαϊκή πολιτική που οργιάζει και χωρίς αντίδραση (μια έκφανση της οποίας είναι και οι διαδηλώσεις) τα χέρια τους (μας) θα είναι δεμένα. Τους συμφέρει αυτό; Μήπως θα είχαν αντικειμενικό συμφέρον και οι ίδιοι να συμμετέχουν σε αυτές τις διαδηλώσεις (και γενικά κινητοποιήσεις) αντί να τις κριτικάρουν;